Przechodząc obok jej pokoju , zatrzymała się. I niepewnie zapukała do jej pokoju .
Wkońcu tto jej pierwszy dzień w tym miejscu i nikogo tu nie znała , a słyszała że właśnie w tym pokoju mieszka też Dziewczyna która jest Animagiem . Więc chciała sięz nią zapoznać .

Kiedy już byli w hotelu, pokiwała głową. - Cóż... Muszę poszukać coś w kuchni, nawet nie jestem pewna, czy mam coś do jedzenia, chociaż tak naprawdę nie umiem gotować. - Zaśmiała się cicho i spojrzała przed siebie, widząc przy swoich drzwiach dziewczynę o blond włosach, podeszła bliżej i przekręciła lekko głowę w bok. - Czy coś się stało?

Lekko się uśmiechneła, w sumie nie wiedziała od czego ma zacząć. Cicho westchneła. - H-Hej jestem Emily, mieszkam w tym miejscu od wczoraj... I szczerze to jesteś pierwszą osobą którą tu widzę. -Zaśmiała się uroczo. - A jakoś dziwnie mnie tu przyciągło, pewnie też jesteś Animagiem ? -Ponownie się uśmiechneła i zwróciła wzrok na stojąca dziewczyne.

Ichiro szedł grzecznie za dziewczyną. W pewnym momencie wypatrzył coś. Ktoś stał przed drzwiami do mieszkania Seiko. Westchnął tylko. "Już nie będziemy sami" przesłał myśl do towarzyszki i zwolnił krok. Nie chciał przestraszyć gościa przyjaciółki.

Uśmiechnęła się do niej delikatnie i pokiwała głową, że rozumie. - W porządku, bardzo miło mi cię poznać, ja jestem Seiko. Cóż... Ja również praktycznie tutaj nikogo nie znam, więc nie jesteś sama. - Przerwała na chwilę, słysząc coś o Animagu. Dziwiła się, że ktoś z Animagów ją znalazł. - Tak, tak jestem nim... Chcesz wejść do środka? - Zapytała dziewczyny, po czym spojrzała na Ichiro, ściskając lekko jego dłoń. - To nic, dla wszystkich jest miejsce!

Chłopak westchnął ciężko. - Jak sobie chcesz - powiedział niby od niechcenia i spojrzał w drugą stronę. Wcześniej dokładnie przyjrzał się nowej znajomej Seiko. Całkowicie nie przypadła mu do gustu. -Hej, Seiko - powiedział jej do ucha zakrywając usta dłonią. -Jesteś pewna? - ciągnął dalej - nie znamy jej,no wiesz. Gadał jeszcze jakieś głupoty. Kiedy skończył swój wykład pocałował dziewczynę w policzek i rzucił gniewne spojrzenie do nowej. Zacisnął zęby i uśmiechnął sztucznie. Wyciągnął rękę w stronę kobiety. - Hori Ichiro - powiedział patrząc gdzieś w dal.

Spojrzała na chłopaka kontem oka, warkneła ponieważ nie spodobało jej się jego zachowanie . Uśmiechneła  się do dziewczyny . -Jesne , czemu nie . Nie chciała dać sięmu sprowokować , to był jej pierwszy dzień w hotelu i nie chce sięz nikim kłócić . - uhum , jestem Emily . Miło mi Cię poznać . Powiedziała sarkastycznie , i się uśmiechneła.

Odwróciła ponownie głowę w stronę chłopaka, kiedy ją zawołał i milczała przez dłuższą chwilę. - Tak, wszystko w porządku. - Powiedziała do niego z uśmiechem i wpuściła wszystkich do środka, zamykając za sobą drzwi. - Mój pokój nie jest zbyt duży, ale rozgośćcie się. - Powiedziała z ponownym uśmiechem na ustach. - Podać coś do picia, lub do jedzenia?

- nie dziękuje . Szeroko się uśmiechneła i usiadła wygodnie na kanapie . -Jest tu bardzo ładnie . - Rozgląda się po całym pomieszczeniu i nie zwraca uwagi na chłopaka .

Chłopak złapał za krzesło i podstawił je pod ścianę, a następnie usiadł wygodnie. Spojrzał na Seiko potem na Emily. "Kurwa, mogliśmy iść do mnie" pomyślał i oparł głowę o nadgarstek. -Seiko zrobię coś dla Ciebie, siadaj - powiedział tylko i pomknął w stronę kuchni. Już z daleka czuł zapachy z lodówki, miał bardzo wyczulony nos. Gdy już tam się znalazł, przeszukał wszystkie szafki. Nie chciał siedzieć w towarzystwie dwóch bab, którym pewnie plotkowanie w głowie. Odprężył się i zabrał się do pracy.

Wzruszyła ramionami uśmiechnęła ponownie. - Cóż, to normalny pokój, więc nie jest źle. - Mruknęła cicho i spojrzała na chłopaka. - Co takiego zrobisz? - Zapytała i usiadła na swoim łóżku, wzdychając.

Zaśmiała się i spojrzała na dziewczyne- może i normalny , ale jest ładnie .

Chłopak uśmiechnął się pod nosem i krzyknął z kuchni - zobaczysz! Podszedł do lodówki i gdy ją otworzył to zamarł. Pusta, kompletnie pusta. Walnął się w głowę. Spojrzał na półki. Też nic. Kąciki jego ust opadły. Złapał za czajnik elektryczny i wlał do niego trochę wody. Wyciągnął dwa kubki i wrzucił torebki z herbatą. Gdy tylko woda zagotowała się zalał szybko herbatę i posłodził. Westchnął cicho. Wziął w ręce kubki i zaniósł do pokoju. - Nie masz nic w lodówce, Seiko -powiedział i uśmiechną delikatnie - więc zrobiłem dla was herbatę. Usiadł na wcześniej podstawionym krześle i oparł głowę o dłonie.

- Również zamieniasz się w kota? - Zapytała po dłuższym milczeniu, spoglądając cały czas na dziewczynę. Kiedy chłopak przyniósł herbatę, uśmiechnęła się lekko i walnęła dłonią w swoje czoło. - Całkiem zapomniałam, że miałam iść na zakupy...

Um , czasami tak , Choć właściwie najczęściej w Kotka . -uśmiechneła się szeroko, spojrzała na chłopaka- Dziękuje za herbate . -starała się być miła wkońcu nie chciała się z nikim kłócić-

-Nie ma za co-powiedział cicho i spojrzał na Seiko. Wydawało mu się, że jest zafascynowana nową znajomą, w końcu były tej samej rasy. Próbował się uśmiechnąć (co za bardzo mu nie wyszło) i przekręcił głowę w bok. -Więc też jesteś animagiem?-zapytał lustrując twarz Emily. Słodka, ale nie słodsza od jego ukochanej Seiko. Zgarnął włosy z czoła. -Może zamówimy coś? W końcu to hotel, obsługa powinna jakaś być - stwierdził patrząc ślepo w okno. Wieczór, jego ulubiona pora. Powinien właśnie czyhać gdzieś na drzewie na jakąś bezbronną ofiarę losu, a tym czasem tylko obserwuję dwie kobiety.

Pokiwała głową, że rozumie i przeczesała dłonią swoje włosy.
Spojrzała na chłopaka, który zaproponował zamawianie jedzenia z hotelu.
- To dobry pomysł, aczkolwiek musimy zdecydować co będziemy jeść.
Zaśmiała się i uśmiechnęła.

uhum jestem -uśmiechneła się uroczo.
hmm.. to nie jest zły pomysł , ale ja dziękuje , nie jestem głodna . - Spojrzała na Seiko - A ty w co się najczęściej zmieniasz ?

Chłopak tylko przytaknął. -Seiko- zaczął- ja nic nie zjem - dodał zaraz. Pomyślał, że dziewczyna powinna wiedzieć o co mu chodzi. Uśmiechnął się tak by nie pokazywać swoich kłów i odwrócił głowę w bok opierając ją o ścianę. Odechciało mu się wszystkiego. W pewnym momencie wstał i znowu poszedł do kuchni. Gdy już się tam znalazł otworzył okno na całą szerokość i usiadł na parapecie. Wyglądał jak prawdziwy drapieżnik. "Głowa mnie boli" - wytłumaczył się w myślach niby sam przed sobą, a tak naprawdę wiedział, że dziewczyna śledzi jego myśli. Wziął głęboki oddech i spojrzał na niebo. -To głupie -powiedział pod nosem, a następnie przymknął powieki. Poczuł na swojej twarzy przyjemny wiaterek. Od razu zrobiło mu się lepiej.

- Ja zamieniam się w kota,  ale ostatnio nie za często. - Powiedziała z lekkim uśmiechem i spojrzała w stronę chłopaka. Spokojnie mogła odczytywać jego myśli, jednak nie chciała mu teraz grzebać w umyśle. Wiedziała, że chciał przez dłuższą chwilę zostać sam.

wiecie , ja chyba muszę już iść , naprawde było miło :3 -uśmiechneła się- później napewno  sięzobaczymy a jak coś to będe u siebie . -uśmiechneła się i wyszła-

Ichi słysząc, że dziewczyna wychodzi zszedł z parapetu i otworzył drzwi od kuchni, a następnie oparł się o futrynę. -Szybko zwiała - powiedział cicho i uśmiechnął się lekko. Było mu trochę przykro, w końcu Seiko poznała kogoś od siebie, a ta osoba tak szybko sobie poszła. Chciał ją jakoś pocieszyć, ale nie miał pojęcia co może zrobić. W pewnym momencie przyszedł mu do głowy nowy pomysł. Podszedł do dziewczyny i złapał ją delikatnie za rękę. -Może pójdziemy na zakupy? - zapytał rozweselony. Przecież jego przyjaciółka nie miała nic do jedzenia, a nie chciał aby umarła z głodu. Mimo, że było już ciemno miał nadzieję, że znajdą jakiś sklep. -To jak? - spytał widząc zamyśloną twarz kobiety.

Trochę zasmucił ją fakt, że dziewczyna musiała iść, ale pokiwała lekko głową i uśmiechnęła lekko.
- W porządku, do później! - Pomachała jej na pożegnanie. Kiedy Ichiro do niej przyszedł,
uśmiechnęła się ponownie i rzuciła na jego szyję, wdychając spokojnie zapach.
- Zakupy? Bardzo chętnie. Przecież wiesz, że lubię spędzać z tobą czas.
- I tak później musielibyśmy iść, nie mam zupełnie nic w pokoju, nawet zupek. - Poczochrała mu lekko fryzurę. - Uwielbiała to robić.

-Więc chodźmy - uśmiechnął się delikatnie, złapał mocno dłoń przyjaciółki i pociągnął w stronę wyjścia. Po krótkiej chwili poprawił swoją rozczochraną grzywkę i przygryzł lekko wargę. -Wiesz, musimy znaleźć sobie jeszcze jakieś towarzystwo - powiedział cicho i zaraz dodał - wiesz, wspólne wypady z nowymi przyjaciółmi byłyby pewnie ciekawsze. Nie chciał zranić jej uczuć, więc mówił powoli. -Wiesz o co mi chodzi, Seiko... - dopowiedział, a po chwili obnażył swoje białe kły w łobuzerskim, szerokim uśmiechu. Złapał klamkę i szarpnął nią w dół. Drzwi otworzyły się, a Ichi przepuścił dziewczynę pierwszą puszczając jej dłoń. Wyszedł zaraz za towarzyszką i zatrzasnął za sobą ciemne drewno.

- Dlaczego przeszkadza ci to, że marszczę czoło? - Zapytała, unosząc lekko brwi, naprawdę się dziwiła.
Nawet nie zauważyła, że chłopak zapłacił bardziej drobnymi pieniędzmi, niż tymi, które mu dała.
No ale nie chciała robić zamieszania, więc było jej wszystko jedno, i tak znajdzie sobie pracę.
Kiedy Ichiro zapłacił za wszystko, zapała go za dłoń i wrócili do hotelu, oraz do jej pokoju.
Tam oczywiście wzięła od niego część siatek i poszła szybko do kuchni, rozpakowując je od razu i wkładając rzeczy do szafek i lodówki.
-A gdzie możemy iść? Zresztą.. Może najpierw zrobimy coś do jedzenia? Ja niestety muszę coś zjeść, o ile ci to nie przeszkadza. - Uśmiechnęła się przepraszająco.

-Może chcesz odwiedzić tutejszą bibliotekę? - zapytał zaciekawiony. W sumie chciałby sam może wypożyczyć kilka książek.-Dlaczego tego nie lubię? - zapytał sam siebie, a potem odpowiedział dziewczynie - Może dlatego, że wyglądasz wtedy jakbyś się smuciła -uśmiechnął się lekko. Po chwili dostał kolejne pytanie od swojej towarzyszki. -Jak mogłoby mi to przeszkadzać? - zaśmiał się cicho i przeniósł odprowadził Seiko wzrokiem aż po kuchnię. Sam usiadł wygodnie na jej łóżku. Z siadu przeniósł się do leżenia. Założył ręce za głowę i przymknął powieki. Czekał aż jego dziewczyna skończy przygotowywać sobie posiłek i w końcu zje coś normalnego. No właśnie, NORMALNEGO. Chwyciło go poczucie winy tak mocno, że okręcając się na drugi bok spadł z posłania. Nie dał dzisiaj jej ani trochę czasu, nie zaprosił na normalny posiłek. Walnął się dwa razy w czoło. Ichiro, ty idioto.

- Pewnie, tylko coś zjem! - Krzyknęła z kuchni.
Słyszała co mówił, nawet jeśli była od niego dość daleko.
- Wcale nie wyglądam na smutną. Po drugie, za bardzo się tym przejmujesz!
Zaśmiała się cicho i pokręciła głową z uśmiechem, po czym zaczęła przygotowywać dla siebie jedzenie.
Wiedziała, że Ichiro nie jada ludzkiego jedzenia, a przynajmniej tak jej się zdawało, dlatego robiła porcję tylko dla siebie. Po dłuższym czasie wzięła talerzyk i drgnęła, kiedy z sypialni usłyszała dość głośny huk. Wyszła szybko z kuchni i spojrzała na niego, kiedy leżał na podłodze. Zaczęła się głośno spać i odstawiła talerz na szafkę nocną, po czym pochyliła nad nim i musnęła lekko usta.

Ichi nawet nie drgnął. Spojrzał tylko zdziwiony na swoją towarzyszkę. -Nic mi nie jest -dodał, aby się nie martwiła po czym przeniósł swój lodowaty wzrok na szafeczkę nocną. -Jedz, jedz - pośpieszył kobietę i przeniósł się do siadu. Przyglądał się Seiko dokładnie. -Co chcesz teraz robić? To znaczy jak już skończysz - zapytał i obnażył swoje białe kły.

- Przepraszam. - Powiedziała cicho i wstała z niego, po czym usiadła ponownie na łóżku i zaczęła konsumować swoje jedzenie.
Trochę rozczarowało ją to, że nie wiedział o co jej chodzi, no ale nie będzie go do niczego zmuszać.
Jadła w milczeniu, patrząc tępo w okno. Wzruszyła lekko ramionami kiedy zjadła i uśmiechnęła blado.
- Nie wiem... Mi to wszystko jedno, tak naprawdę... - Mruknęła cicho.

Chłopak przegryzł policzek od środka i spojrzał kątem oka w stronę Seiko. Jej oczy zdradzały wszystko, kompletnie wszystko. Przeciągnął się leniwie i wstał. Podszedł do krzesła, na którym siedziała jego ukochana i położył dłonie na jej ramionach. -Gomen, nie chcę cię wykorzystywać czy coś - mruknął i schylił się lekko, kładąc głowę na jednej ze swoich rąk. W pewnym momencie po prostu się wyprostował i przeszedł tak, aby być przodem do towarzyszki. Zrobił słodką minę i uśmiechnął uroczo. -Seeeeeeeeeeiko - przykucnął i oparł podbródek o nadgarstek. -Kocham cię - powiedział dość głośno i przymknął powieki w triumfalnym uśmiechu. Jedną dłonią przejechał po jej policzku, a następnie pogładził go jej wierzchem. -Ile masz lat? - zapytał nagle. Wyrwało mu się. Nie chciał siedzieć cicho i tylko przyglądać się dziewczynie. Zrobił poważną minę, która długo nie trzymała się na jego twarzy. Parsknął śmiechem. -Ja przestałem się starzec jak miałem mniej więcej 21 lat - powiedział przez łzy. Poczuł się trochę jak pedofil. Przetarł szybko spływającą ciecz. Sam nie wiedział z czego się tak cieszył. Może poczuł się taki stary przy swojej młodziutkiej kochance. Złapał się za czoło, ale chwilę potem podniósł kobietę z krzesła. Trzymał ją na rękach przez krótki czas. Zakręcił się tylko w okół własnej osi i padł razem z nią na łóżko. Jego usta wygięły się w łobuzerskim uśmiechu. Przeczesał palcami włosy ukochanej i pocałował delikatnie w policzek.

Spojrzała ponownie na niego i pokręciła lekko głową, uśmiechając się lekko.
- Tak, wiem, nie martw się, wszystko w porządku, ja nie jestem na ciebie zła.
Powiedziała cicho i pogłaskała jego policzek. Nie miała mu niczego za złe, była na siebie zła. Nie umiała nawet go sobą zainteresować, przecież jest tylko głupią dziewczyną, która co jakiś czas zamienia się w kota, nic po za tym, nie umie zadowalać.
Drgnęła, słysząc donośny głos Ichiro, budzącą ją ze swoich myśli. Powiedział, że ją kocha. Uśmiechnęła się na jego słowa i przytuliła do niego. - Ja ciebie też kocham, ale chyba już to wiesz, prawda? - Spojrzała mu głęboko w oczy. - Mam 18 lat... - Powiedziała cicho i wtuliła twarz w jego ramię, głaszcząc go uspokajająco po plecach. Nie chciała aby płakał, to wszystko przez nią. Ichiro nagle ją podniósł i padli razem na łóżku. Naprawdę był szczęśliwy, dlatego nie chciała nic mówić, po prostu pocałowała go czule w usta i przysunęła bardziej. Miała nadzieję, że jej nie odepchnie.

Chłopak uśmiechnął się uroczo. -Wiem- powiedział i dumnie podniósł twarz do góry, a następnie zwrócił się z powrotem do Seiko. -Mogę Ci to mówić ile razy chcesz - złapał ją za dłoń i zacisnął delikatnie. Nachylając się nad dziewczyną przejechał nosem po jej szyi, potem po policzku, a na sam koniec trafił na jej malutki nos. Usta wygiął w uśmiechu (ponownie). -Czuję się przy tobie staro - stwierdził i trochę zasmucił. Poluzował uścisk i delikatnie wplótł palce we włosy kobiety, bo w końcu była już kobietą. Nie małą dziewczynką. Miała 18 lat. W głowie mu się to nie mieściło. - Seiko - zaczął cicho - wyglądasz na 15 - dodał i wyszczerzył białe kły. Odchylił głowę lekko do tyłu i przeturlał tak, aby partnerka była na nim. Tak było mu o wiele wygodniej. Egoista. Znowu patrzył w jej tęczówki. Głupi nawyk pomyślał.

- Jesteś pewien? A nie znudzi ci się to, albo ja tobie się nie znudzę? - Uśmiechnęła się blado.
Nie chciała go zdenerwować, ale sama myśl o tym, że ją zostawi, sprawiały, że na całym ciele miała gęsią skórkę.
Pogłaskała delikatnie jego włosy, a potem szyję, przytulając się również bardziej do niego.
Lubiła być blisko niego, nigdy tak naprawdę nie czuła do nikogo takiego uczucia, jak do Ichiro.
Ale bała się, że to szybko się skończy.
- Przesadzasz, wiesz? Wcale nie jesteś stary... Ale jeśli czujesz się przy mnie dziwnie, to zrozumiem to i dam ci odejść, przecież nie chcę cię zmuszać do niczego.
Wyszeptała cicho, po czym zamrugała parę razy, lekko zaskoczona, kiedy znalazła się teraz na nim.

Uśmiech chłopaka przeobraził się w nieprzyjemny grymas na twarzy. -Głupia - powiedział cichutko i przekrzywił głowę w bok. Dotknął delikatnie czoła dziewczyny. Już miał zamiar użyć swoich nietypowych umiejętności gdy nagle usłyszał coś o odchodzeniu. Skrzywił się jeszcze bardziej. -Za dużo myślisz - stwierdził przenosząc wzrok na Seiko. Przeszył kobietę jednym ze swoich lodowatych spojrzeń. Czy nie rozmawialiśmy już o tym?- zapytał sam siebie w myślach po czym westchnął. - Przepraszam - rzekł, a zaraz potem dodał - Jeśli będzie taka potrzeba, coś z tym zrobię. Mógłbym nawet odwiedzić starego Alchemika. Może on coś poradzi- dwa ostatnie zdania powiedział dość cicho,ale tak, aby mogła to usłyszeć. Kąciki ust podniosły się momentalnie do góry. Ichi przymknął oczy.

Milczała przez dłuższą chwilę i spuściła wzrok, kiedy usłyszała, iż jest głupia.
Może i była, ale cały czas trapiły ją te myśli, myślała, że ją zrozumie.
Odsunęła się od niego i usiadła, przecierając lekko twarz. Chciało jej się płakać.
- Nieważne, zapomnij co mówiłam. I po co chcesz iść do Alchemika? Nic na to nie pomoże...
Wyszeptała cicho i przygryzła dość mocno wargę.

-Nie wiem - powiedział dość cicho i odkręcił się plecami do kobiety. Przez krótką chwilę rozmyślał po czym podniósł się. Skierował wzrok w stronę Seiko. -Przepraszam - rzekł tylko patrząc na wilgotne oczy dziewczyny. Rozchylił lekko usta i przejechał kciukiem po jej policzku, następnie wstał. Ślepo patrząc w podłogę przysłuchiwał się dźwiękom zza okna, tych z pokoju i wszystkiego dookoła. Trapił go nierówny oddech Seiko. Przeniósł swój wzrok na towarzyszkę i zacisnął mocno zęby. Przyklęknął obok niej i złapał za obydwie dłonie nadal głęboko patrząc w jej oczy. -Jeśli chcesz - zaczął mówić szeptem - mogę zmienić cię w to czym ja jestem. Słowa wypowiedziane przez wampira ledwo przeszły mu przez gardło. Tęczówki chłopaka zbladły tak jak i cała twarz. Przymknął powieki.
Ale wolałbym nie narażać cię...
Uśmiechnął się delikatnie, sztucznie. Nadal miał zamknięte oczy. Gdy je otworzył zmieniły kolor. Nie były już takie jak wcześniej, kolorowe. Rubinowe, wściekłe ślipia, w których można było wyczytać strach przed reakcją kobiety. Kąciki jego ust opadły. Złożył pocałunek na wierzchu dłoni Seiko i ponownie wykrzywił w uśmiechu. Tym razem był prawdziwy, pogodny i wyrażał troskę. -To boli i nie będziesz obecna przez jakieś 24 godziny od ukąszenia - ostrzegł dziewczynę. Położył jej rękę na swoim policzku. -Dziąsła będę cię swędzieć, kły wychodzą powoli, tak jak pierwsze zęby u dziecka - dodał zaraz potem - Twój puls zniknie i serce też nie będzie już biło. Możesz się zmienić o 180 stopni - powiedział i kontynuował - Możesz nawet mnie znienawidzić.
Zesmutniał.
Odwrócił głowę w bok i spojrzał spod rzęs na okno. Pogoda, tak samo jak jego humor, zrobiła się brzydsza i wydawało się, że zaraz lunie deszcz, gdy nagle przez czarne chmury wyjrzało słońce.
-Ewentualnie ja spróbuję przekonać Alchemika, aby zrobił dla mnie jakiś eliksir czy coś - Znowu przekręcił twarz w stronę kobiety. Przygryzł swój język. Czekał cierpliwie na odpowiedź.

- Za co mnie przepraszasz?  Zapytała po chwili, ponownie na niego spoglądając.
Kiedy wstał z łóżka i patrzył zamyślonym wzrokiem przed siebie, również wstała i chciała dotknąć jego ramienia, jednak cofnęła dłoń i usiadła przecierając lekko czoło dłonią. Milczała przez dłuższą chwilę, kiedy zaczął mówić o tym, że może ją zmienić w wampira. To możliwe? - Rozumiem... ale nie wiem czy mnie da się zmienić w wampira, skoro jestem Animagiem. Animagi wampiry? Nie wiem, czy by się w ogóle udało... - Westchnęła cicho i ścisnęła lekko jego dłonie.
Zauważyła zmianę koloru jego tęczówek, dlatego przyjrzała się im głębiej i uśmiechnęła lekko. - Są piękne.
- Rozumiem... Ale naprawdę nie wiem, czy to coś da. A jak się nie uda i umrę? Nie będziesz mógł mnie uratować, moje ciało jako kot również, tak więc... - Przerwała i przytuliła bardziej do niego.
- Jaki eliksir dla ciebie?

Westchnął cicho czując dotyk kobiety. -Nie wiem - powiedział tylko i zamilkł na dłuższą chwilę, aż nie usłyszał kolejnego pytania. - Może mógłby coś poradzić, no wiesz, abym nie był już tym pieprzonym krwiopijcą. Słyszałem, że jest bardzo inteligentny - dodał. Uśmiechnął się delikatnie, a zaraz potem podniósł się na równe nogi i rozejrzał po pomieszczeniu. Złapał mocno rękę Seiko i pociągnął ją aby również wstała. Spojrzał na nią badawczo, a następnie skierował się w stronę drzwi wyjściowych. -Wiesz - zaczął cicho i chwycił jej drugą dłoń. Jego rubinowe oczka zabłyszczały, a on wygiął usta w grymasie. -Jesteś taka młodziutka-stwierdził nie wiedząc co ma powiedzieć i pogładził jej policzek, po czym położył jedną swoją dłoń na miejscu gdzie znajduję się serce kobiety. Przez chwile wsłuchiwał się w jego bicie. Nie chciał aby przestało, było lodowate. Postanowił. -Chodźmy do Alchemika - powiedział cicho i chwycił za ozdobną klamkę czekając na odpowiedź dziewczyny.

- I chcesz to zrobić dla takiej beznadziejnej dziewczyny, jak ja? Wiesz... A jeśli będziesz tego żałować?
- Zapytała po dłuższej chwili i spuściła na chwilę wzrok. Nie chciała, aby Ichiro robił tego tylko i wyłącznie dla niej.
Cieszyła się z tego, ale po prostu... Nie chce go do niczego zmuszać. Dziwne wyjaśnienie, prawda?
Sama nie umie sobie tego wyjaśnić, no ale cóż. Była głupia i będzie.
Kiedy złapał ją za dłonie i pomógł wstać, spojrzała na niego pytająco i przekrzywiła lekko głowę w bok.
Czuła jego dłoń na swojej piersi, prawdopodobnie chciał poczuć rytm jej serca, dlatego po prostu uśmiechnęła się szczerze i pocałowała go w policzek, po czym wyszeptała do ucha:
- Powinieneś się cieszyć, że jesteś nieśmiertelny... - Odsunęła się od niego i złapała delikatnie za dłoń.
- Mógłbyś prowadzić? Ja nie wiem gdzie znajduje się Chatka Alchemika.

Ichi spojrzał na dziewczynę spod swoich dość długich rzęs. -Dobrze-przytaknął na prośbę kobiety i złapał jej dłoń mocniej i pewniej niż wcześniej, odsuwając się wcześniej trochę do tyłu. Uśmiechnął się lekko. Chwile potem złapał za ozdobną klamkę od drzwi pokoju nr. 19 i delikatnie pociągnął ją w dół. Kiedy usłyszał ciche skrzypnięcie starego drewna zrobił kilka kroków w przód zabierając ze sobą Seiko. Na koniec zamknął drzwi delikatnie je popychając i powędrował razem z towarzyszką wzdłuż korytarza, następnie wyszli przed budynek, a potem znaleźli się na drodze do chatki Alchemika. Co jakiś czas lustrował kątem oka przyjaciółkę. Na jego twarzy zmalował się skromny uśmieszek. Zmarszczył brwi i przypomniał sobie pytanie kobiety, na które wcześniej nie odpowiedział. -Tak, chce -rzekł cicho.