-Nigdy nie byłaś?- dopytał, bo nie wierzył. Parsknął śmiechem. Gdy dziewczyna zapytała go o pomoc oczywiście tylko przytaknął. -Ale pewnie oglądałaś kiedyś jakiś film, może przynajmniej w telewizji - powiedział ton ciszej i uśmiechnął łobuzersko. Ukazały się jego śnieżnobiałe ząbki. - Może chcesz iść na horror? Pewnie jakiś grają, muszą - stwierdził i złapał Seiko za rękę, a następnie pociągnął w stronę kas biletowych. Spojrzał na spis filmów. -Pięknie, jest horror - rzekł. Wskazał jeden z plakatów dziewczynie. - Ten może być ciekawy - a potem zwrócił się do kasjera. -Dwa na ten nowy film - uśmiechnął się delikatnie. Gdy dostał bilety podążył w stronę stoiska z popcornem. Wziął jedną dużą porcję i do tego cole. Kiedy już mieli wszystko co jest potrzebne przy oglądaniu pocałował towarzyszkę w czoło i wskazał palcem sale nr 13. - Ta jest nasza, musimy zająć miejsca - powiedział i po chwili znaleźli się przy drzwiach wejściowych. Przepuścił przyjaciółkę przodem.  -Nasze miejsca to 27 i 28. Powoli wchodził po schodach dokładnie rozglądając się po sali. - Rząd 8, czyli ten - stwierdził gdy już byli na odpowiednim schodku. Pierwszy przeszedł przez tłum ludzi, którzy już wygodnie siedzieli w fotelach. Cały czas trzymał Hirose za dłoń. -To już tutaj, dalej nie musimy iść. Chłopak niemalże od razu usadził się w fotelu. Pociągnął dziewczynę w dół. - Musisz usiąść, inaczej będziesz przeszkadzać reszcie - wyszeptał i uśmiechnął blado.

Chłopak na samym początku ślepo patrzył w wielki ekran kinowy. Po chwili zwrócił wzrok w stronę swojej towarzyszki. Zakrywała dłońmi uszy. - Nic ci nie jest?  -zapytał zmartwiony i położył rękę na jej ramieniu. - Jeśli chcesz możemy wyjść..-dodał po chwili, ale zaraz potem położył swoje dłonie na te dziewczyny. Uśmiechnął się blado, a zaraz potem spojrzał na ekran. -Zaczyna się - powiedział widząc napisy początkowe. Zabrał ręce i położył na ramiona Seiko. Po pierwszych 10 minutach komentowania filmu w swojej głowie (bo na głos nie wypada) kątem oka zlustrował twarz przyjaciółki, a potem znowu na ekran. - Nie patrz, odrąbią mu łeb - powiedział i uśmiechnął łobuzersko zakrywając niedokładnie palcami oczy dziewczynie, a po chwili je zabrał. Położył dłoń na podstawce, a drugą złapał kubek z colą. Wziął kilka łyków i odstawił napój. W pewnym momencie (dosyć przerażającym) oparł głowę o ramię dziewczyny. -Przepraszam jeśli cię przestraszyłem - powiedział cichutko czując, że kobieta drgnęła. -Może chcesz popcornu? -dodał po chwili, a jego wzrok znów utkwił na zmieniających się obrazach. Lubił patrzeć na krew, zwłaszcza tą z filmów, która wydawała mu się strasznie sztuczna, no, ale jednak nie mógł zaprzeczyć, że jest nie do odróżnienia dla normalnego człowieka. Doskonale wykonana ciecz. Zawsze zastanawiało go jak to robią. Jako aktor (setki lat temu) używał soku pomidorowego. Na samo wspomnienie zaśmiał się cicho. - Następnym razem zabiorę cię do jakiegoś teatru - powiedział i dodał - o ile jest tu jakiś - uśmiechnął się delikatnie i wrócił do oglądania. W międzyczasie zajadał się jeszcze ciepłym popcornem. Był dla niego trochę za mało słony. Po chwili chłopak wstał i przekazał myśl Seiko - idę do łazienki, zaraz wrócę. Podążył w stronę wyjścia. Gdy znalazł się na dole puścił oczko do swojej towarzyszki i zniknął w ciemnościach sali. Nie miał pojęcia czy to widziała. Jeśli tak to fajnie - pomyślał. W drodze do toalety jego wzrok przykuły różne stoiska z jakimiś pierdołami. -Dziwne - pomyślał. Jeszcze nigdy nie widział żeby coś takiego było na terenie kina. Podszedł powoli do jednego. Było tam kilka kolorowych bransoletek, pierścionków, wisiorków i innych tego rodzaju rzeczy. Najbardziej spodobał mu się naszyjnik z bursztynową różą. -Poproszę to- powiedział wskazując palcem. Szybko wyciągnął portfel, zapłacił i schował małe pudełeczko do kieszeni. -Reszty nie trzeba - dodał i ruszył do łazienki. Trochę czasu minęło, jakieś 10 minut. Gdy znalazł się w końcu tam gdzie powinien być już dawno ochlapał twarz wodą. W pewnym momencie do pomieszczenia wszedł ktoś jeszcze. Spojrzał tylko kątem oka na mężczyznę i wyszedł. Obiecał sobie,że nie narobi kłopotów sobie i przy okazji Seiko. Chwilę potem wchodził już po schodach i znowu przeciskał się między fotelami. - Już jestem - poinformował i delikatnie uśmiechnął.

-Przepraszam, przepraszam - wyszeptał machając jednocześnie ręką. Delikatnie się uśmiechnął kiedy poczuł dotyk towarzyszki. -Dużo mnie ominęło? - zapytał i wygodnie usadowił się w fotelu. Później znowu wlepił ślipia w ekran. "Znowu to samo, jakie te filmy są przewidywalne" - pomyślał, a kąciki jego ust podniosły się lekko do góry. Po jakimś czasie zaczęło mu się nudzić. Dźgnął palcem Seiko w bok. -Mam coś dla Ciebie - powiedział i wplótł swoje palce w jej. -Gdy seans się już skończy co chciałabyś dalej robić? - sprawdził godzinę w telefonie. -Zostało jeszcze jakieś 20 minut - powiedział cicho. Słyszał,że jego rozmowy przeszkadzają widzą. Trochę zdenerwował się. Złożył ręce, zmarszczył brwi i kopnął w siedzenie przed sobą. Miał szczęście, że akurat nikt tam nie siedział. Spojrzał na Seiko. -Podoba Ci się? -spytał i odwrócił głowę w jej stronę.

Chłopak przekręcił głowę w bok. -Przecież od tego między innymi jestem, nie chce żadnych prezentów - uśmiechnął się delikatnie. Widząc zaciekawioną twarzyczkę dziewczyny od razu uśmiechnął się łobuzersko. - Zobaczysz. Chwilę potem film się skończył. Ichi podniósł się i zabrał wszystkie "śmieci" po sobie. Spojrzał w stronę Seiko. - Tak, chciałbym Cię zabrać do jakiejś restauracji - uśmiechnął się delikatnie, a zaraz potem dodał - Ale nie wiem  czy jakaś tutaj w ogóle jest - zmarszczył czoło. Złapał za rękę towarzyszkę i pociągnął za sobą. Gdy byli już na dole sali (sami, bo wszyscy inni sprawnie wyszli kiedy było trzeba) pocałował przyjaciółkę w czoło. -Dziękuję za ten naszyjnik - powiedział cicho i ruszył w stronę wyjścia ewaluacyjnego. Po drodze rozglądał się na wszystkie strony. Białe ściany to był standard. Kiedy wydostali się już z długiego korytarza wyciągnął z kieszeni małe pudełeczko.  - Proszę - powiedział i spojrzał w inną stronę. Lekko się zarumienił. -Może pójdziemy do lodziarni? - uśmiechnął się delikatnie i spojrzał na rozkojarzoną towarzyszkę. -Seiko? - zapytał, widząc, że najwyraźniej nie słyszała.