Oczywiście mieli iść razem z Sachiko do cukierni ale Kei po raz drugi tego dnia zmienił swoje zdanie i jednak zawędrowali do ciastkarni. Miał nadzieję, że jego ptaszynka prócz cukierków lubi także ciastka.
- Sachiko.. - zwrócił się do niej gdy byli pod drzwiami budynku - Lubisz ciastka? - Żywił taką nadzieję ponieważ nie uśmiechało mu się to aby wędrować do jakiegoś innego miasta w poszukiwaniu cukierni. Żadnej niestety tutaj nie wybudowali a on się pomylił. Mimo wszystko nie chciał pokazywać Sachiko, że jest zmieszany.
Ogarnęła go woń słodkich ciasteczek. Zaśmiał się pogodnie.

- Jasne, wchodzimy! - powiedział stanowczo, uśmiechnął się do niej i nacisnął na klamkę od drzwi do cukierni. Gdy weszli do środka, Keia ogarnęła cudowna, słodka woń, świeżo upieczonych ciasteczek. Dla dzieci nie ma innego, lepszego zapachu niż ten. Uwielbiają go. On chyba też jest gotowy go polubić, nawet jeśli nie odczuwa smaku tak jak ludzie, może jeść. "Wątroba.." - tak, bez niej raczej nie będzie w stanie zjeść niczego.
Przy ladzie krzątała się starsza, siwa pani, która miała na włosach założoną siateczkę. "Oh! Nikt już w tych czasach nie dba w ten sposób o swoje produkty. Zaskakujące!" - zagwizdał przeciągle i rozglądnął się wokół siebie. Ciastka, ciastka, ciastka i jeszcze więcej ciastek. Naprawdę był to śmieszny widok dla demona, który w swoim długim życiu widział tylko śmierć, ból i zniszczenie. Bardzo miła odmiana dla oka.
- Sachi, masz już jakieś na oku? - zapytał i odwrócił głowę w jej stronę.

Sachiko nie miała pojęcia co wybrać. Ale kto jej powiedział, że ma tylko jeden wybór? Przynajmniej Kei sobie nie przypominał aby mówił coś takiego.
Kiedy pocałowała go w usta, objął ją w pasie i pogłębił pocałunek. Wiedział, że w ludzkim świecie nie wypada migdalić się do siebie w miejscach publicznych, dlatego już po chwili ich usta nie były przy sobie. Uśmiechnął się do niej mając nadzieję, że będzie w stanie to zrozumieć.
- Jeśli nie możesz wybrać jednego, wybierz jedno z każdego rodzaju. Dla ciebie mogę kupić wszystko. - uśmiechnął się pod nosem, obnażając przy tym na chwilę swoje białe zęby.
"Ona też mnie uszczęśliwi? Wydaje mi się, że już jestem szczęśliwy." I owszem, na pewno był o wiele bardziej szczęśliwy niż kilka dni wcześniej. Nie czuł się pusty i zepsuty. Możliwe, że miłość naprawdę zmienia człowieka. Człowieka? Haha, demona. Nie, miłość potrafi zmienić wszystkie istoty na Ziemi, które posiadają chociaż odrobinę ludzkich uczuć.
Włożył ręce do kieszeni i oparł się o ścianę. Miał ochotę zapalić ale nie mógł. Wiedział, że ludzie nie zezwalają na palenie w takich miejscach. Ludzie, którzy odczuwają smak na pewno byliby zniesmaczeni. Keiowi to nie przeszkadzało bo papierosy nie miały dla niego żadnego smaku. Nie czuł nic. Może to i dobrze. Nikotyna z różnymi domieszkami potrafi zabić człowieka. On nie zginie. To podobało mu się najbardziej. Nie jest tak kruchy jak człowiek, nie da się go tak łatwiej zabić. Był pyszny a świadomość tego, napawała go jeszcze większą pychą. Parsknął.

- Nie tylko pare! Bierz ile chcesz! Bylebyś tylko się tym cieszyła. - odparł.
Oparł się o jedną ze ścian i skrzyżował ręce na piersi. Nie rozumiał tylko jednego: dlaczego Sachiko wybrała tylko kilka rodzajów ciastek? Przecież powiedział jej wyraźnie, że może ich wziąć ile tylko chce. Wykrzywił usta w lekkim grymasie i popatrzył na swoją, ukochaną ptaszynkę. No, ale nie będzie w to ingerował.
Kiedy Sachiko wybrała wszystkie ciastka, które chciała, Kei podszedł do kasy za którą stała siwa sprzedawczyni. Uśmiechnął się do niej, twierdząc, że człowiek też postąpiłby w ten sposób.
Wyciągnął portfel, który dzisiaj wsadził do tylnej kieszeni od spodni. Wyciągnął ze swojego czarnego portfela pęk banknotów i wręczył starej sprzedawczymi. Otwarła szeroko oczy, nie mogąc uwierzyć w to, że Kei dał jej tak dużą sumę.
Lekko się zarumienił, gdy Sachiko musnęła jego policzek swoimi ustami.

- Mogłaś ich wziąć więcej. Zawsze możemy schować je w szafce a później wyciągnąć. Ale możliwe, że stare nie będą już takie dobre, więc zapewne zrobiłaś dobry wybór. Bez zmysłu smaku trudno jest mi to powiedzieć. - uśmiechnął się do Sachiko i ścisnął jej rękę mocniej gdy złapała go za dłoń.
Zastanawiało go to jaki smak mają ciastka. Osobiście znał tylko jeden smak - duszy. Oczywiście jak w ludzkich pokarmach, smak jednej różni się od innej.
- Chodźmy razem do gorących źródeł czy czegoś takiego! Nie pożałujesz! - zaczął krzyczeć zaraz po tym, jak pojawił się parę metrów przed nią.
- Jeśli chcesz, dogoń mnie! - począł biec przed siebie jak mały chłopczyk. Wiedział, że Sachi już jest jego i nigdzie mu nie ucieknie. Możliwe, że był szczęśliwy.