Katsumi weszła szybko do pokoju, zamknęła za sobą drzwi, po czym odrzuciła parasolkę na bok. Skrzywiła się mimowolnie, przypominając sobie o krwi niebieskowłosego. Ach, trudno! Umyje ją później! Teraz był czas na sen!
Postanowiła sobie w duszy, że nie będzie przejmować się dwójką, którą tak urządziła (nie wpuści ich do pokoju, a jak wejdą siłą, to po prostu sobie zniknie, a co!), oraz z pełnym zadowoleniem rzuciła się na łóżko. Po drodze zdjęła z siebie długi wełniany sweter, który zasłaniał jej prawie całe uda, i w samej bieliźnie wtuliła głowę w poduszkę.
Coś przeczuwała, że mimo ogromnej chęci na sen dzisiaj nie zaśnie szybko. Ale zawsze warto spróbować, prawda?

Ostatnio edytowany przez Katsumi (Mon-07-12 00:07:06)

Katsumi, kiedy usłyszała, jak ktoś puka do drzwi, wpierw zaparła się mocno w sobie i postanowiła: nie podejdę.
Za nic.
Chciało jej się spać (ach, czemu ktoś nie mógłby po prostu pobogłosławić jej podczas snu, a następnie się zmyć raz na zawsze?), a była jeszcze poirytowana wcześniejszą sytuacją, podczas której - niczym zimnokrwista kreatura z najgłębszych czeluści piekieł - przygrzmociła aniołkowi (o zgrozo...) i rzuciła klątwę na jakiegoś człowieczynę (hm, swoją drogą, to chyba jeszcze nie uczyłam się zdejmować takich zaklęć. To nudne!).
Kiedy jednak usłyszała, jak coś chrupnęło czy też rypnęło mocno o jej drzwi, poderwała się gwałtownie, z niepokojem spoglądając w stronę wyjścia.
- Przyszli - wymamrotała do siebie, ślamazarnie zakładając znowu przydługawy sweter. Przełknęła ślinę.
Była pewna, że za drzwiami zastanie albo niebieskowłosego kipiącego z wściekłości anioła, albo nie mniej poirytowanego, który najprawdopodobniej spróbuje ją udusić, bruneta.
Jeżeli to któryś z nich, to go nie wpuszczę, pomyślała nadąsana, zeskakując bosymi stópkami na podłogę, po czym idąc w stronę drzwi.
A jeśli wejdzie siłą, zamienię go w bazyliszka, dodała po chwili, mrużąc śmiesznie oczka. Albo nie. W leniwca. Przynajmniej nie będzie mnie wkurzał pod taką postacią.
Biorąc głęboki wdech, otwarła powoli drzwi, wysuwając zza nich swoją żółtawą czuprynę. Zmarugała gwałtownie, widząc przybyszkę.
- Kobieta - skwitowała, ni to do siebie, ni do niej. Jej oparta o framugę głowa kazała sugerować Katsumi, że najwyraźniej przywaliła o nią czołem.
Chyba piła. No jeszcze tego mi brakuje, aby pijane kobiety mnie odwiedzały podczas snu.
Mimo wszystko otworzyła szerzej drzwi, jakby chcąc zachęcić kobietę do wejścia. Choć wyglądała trochę żałośnie, jej zamglony i pijany wzrok mógł przerazić niejednego, a piękne długie włosy tworzyły aktualnie na jej głowie ptasie gniazdo, była piękna, i to bardzo. Katsumi zauważyła to od razu. Cóż, sądząc po szpiczastych uszach, była elfką. Zresztą tylko elfki miały tak niezwykłą urodę.
- Dobry - odpowiedziała spokojnie, po czym zamilkła na chwilę. Nagle wypaliła: - Nie mam.
Nie wiedziała, o co elfka mogła ją poprosić, jednak wolała na wszelki wypadek od razu uprzedzić.

Ostatnio edytowany przez Katsumi (Mon-07-12 08:41:13)

Katsumi zwęziła pociesznie oczka, przekręcając głowę w prawą stronę.
- Skąd znasz moje imię? - spytała spokojnie, próbując jednocześnie znaleźć na ciele dziewczyny jakikolwiek ślad, który powiedziałby jej o tym, jakie elfka ma imię. - Wydaje mi się, że jeszcze nikomu o nim nie mówiłam. Tak. Na pewno. Nie znam stąd nikogo, bo często sypiam, a wątpię, aby ktoś szukał mojego nazwiska w księdze - mruknęła podejrzliwie.
Widząc jednak, że kobieta nie ma nawet sił na to, aby jakoś się zebrać w sobie i w pełnym, logicznym zdaniu odpowiedzieć, westchnęła pod nosem, po czym uniosła dłoń.
Kac morderca, pomyślała tylko. Cóż, prawda była taka, że czarownica dobrze znała to uczucie (chlej do dna, Katsu! Jesteś moją siostrzenicą, musisz poznać, co to dorosłość!), więc postanowiła zlitować się nad elfką.
Przyłożyła wskazujący i środkowy palec prawej ręki do jej czoła, przymknęła spokojnie swoje oczy i wymamrotała coś pod nosem.
- No, powinno przestać, nawet jeśli nie na bardzo długi czas. Ale przez parę godzin będziesz... sprawna. Kto cię tak urządził?

Katsumi uśmiechnęła się pod nosem, spuszczając głowę, aby zasłonić usta swoimi włosami. Bez słowa cofnęła się do pokoju, aby wpuścić kobietę do środka. W sumie raz za czas nie zaszkodzi z kimś pogadać. A już zwłaszcza z kimś, kto przypomina jej kolorowego hipisa tuż po paleniu marihuany, który niezwykle ciekawym tonem opowiada o swoich mocach. Najwyraźniej - mimo że Elaine już nic nie bolało - skutki alkoholu jeszcze było widać.
- Ach, umiejętność... - szepnęła, niby zafascynowana. - Czytasz w myślach? - Zamkęła za nimi drzwi, spoglądając na nią kątem oka. Odgarnęła smukłą dłonią wszystkie włosy z twarzy, zaczesując je za ucho.
-Ciesz się, że ten kisiel był w głowie, a nie w majtkach. W końcu po alkoholu dziwne rzeczy się dzieją - skiwitowała, mając nadzieję, że Elaine od razu zrozumie, o co chodziło czarownicy, i że nie będzie się o nic dopytywać. W końcu wyglądała na dorosłą, więc powinna się domyślić.
- Możesz - odpowiedziała krótko, po czym kiwnęła na potwierdzenie głową. - Ale w jaki sposób?

Ostatnio edytowany przez Katsumi (Mon-07-12 09:20:39)

- Cóż, nie wiem, czy ci się to uda. Śpię dość dużo i potrafię zasnąć w najmniej niespodziewanym momencie. Kiedyś podejrzewano u mnie narkopleksję, al jednak to po prostu moja natura. A wysypiać to się wysypiam, tylko że ostatnio miałam ciekawą sytuację, bo... - Ziewnęła nagle przeciągle, nie dokańczając swojego zdania. Jej głowa zamoistnie opadła na poduszki, jakby instynktownie wiedziała, gdzie są, a powieki spowiła duża warstwa jakiegoś cholernego kleju. Nie panując nad własnym ciałem, zakryła się jeszcze jedną kołdrą, po czym pogrążyła w głębokim śnie.
Po równym pięciu minutach podejrwała się gwałtownie, od razu otwierając powieki i rozglądając się wokół. Miała na twarzy dość widoczny rumieniec, który szybko zakryła dłońmi. Odszukała zdezorientowanym wzrokiem Elaine, po czym bąknęła:
- E... Elaine! Rozumiem, że chciałaś mnie uszczęśliwić, jestem ci wdzięczna i tak dalej, ale... ale żeby taki sen? - spytała lekko załamanym głosem, wstając pośpiesznie (swoją drogą, Katsumi jeszcze nigdy nie zwlokła się tak szybko z łóżka). Przełknęła ślinę, przeczesując swoje włosy. Owszem, była wyspana jak jeszcze nigdy. Jednak elfka trochę przesadziła, przesyłając do jej głowy obraz tak zoboczonego snu. Katsumi zamknęła mocno za samą myśl oczy i zmarszczyła brwi. A może Elaine nawet o tym sama nie wiedziała? Równie dobrze to mogła być podświadomość blondynki... zboczona podświadomość.
- Nieważne - odpowiedziała uspokajając się. Powoli z jej polików znikało zawstydzenie. - Dziękuję mimo wszystko. Napijesz się czegoś? - zmieniła szybko temat, po czym podeszła do małej szafki naprzeciw łóżka, w której przetrzymywała podobne rzeczy.