Wziął ubrania identyczne do tych, które miał na sobie poprzednio. W łazience było duszno więc stwierdził, że otworzy okno. Nie dlatego, że ktoś mógłby zemdleć tylko dlatego żeby para nie osadzała się na kafelkach. Musiałby wtedy wycierać to wszystko a nie miał na to akurat ochoty. Podszedł do drugiego końca łazienki już prawie ubrany - nie miał tylko jeszcze krawatu - i otworzył małe okienko. Mgiełka nazywana parą w zderzeniu z zimniejszym powietrzem z zewnątrz stała się widoczna dla oczu. Powietrza niby zobaczyć się nie da..
Wyszedł z łazienki zupełnie zapominając o tym, że nie założył jeszcze krawatu na swoją szyję. Rozglądnął się po pokoju. Jego oczy nagle wyłapały małą karteczkę - może kopertę - na czarnej szafce obok łóżka. Podszedł zaciekawiony i podniósł owy przedmiot. Oglądnął go dokładnie i starannie tak aby żadna rzecz mu nie umknęła. Mogła to być jakaś pułapka czy coś takiego, więc wolał uważać. Była to koperta ale nie została zaklejona. Uniósł swoimi palcami wieczko koperty i wyciągnął z niego liścik, a raczej kartkę. Jego treść brzmiała następująco:

Drogi Keiusiu~
Ty i ja, dzisiaj w parku. Wyzywam cię na solo, zakończymy nasz odwieczny spór związek! Zobaczysz, wszystkie panienki będą moje! Chu~ ♥

Mężczyzna ze złością zgniótł papier w rękach i rzucił nim w kąt pokoju. Kiedy Sachiko wyszła z łazienki popatrzył na nią gniewnie i wykrzyczał:
- Muszę załatwić stare porachunki! Idziesz ze mną czy tu zostajesz?! - aż kipiał z gniewu. Jego oczy wyrażały tylko i wyłącznie to.

No, jakoś dolecieli z Sachiko do hotelu. Może jego ptaszynka nie do końca radziła sobie z lataniem ale na razie ważne było to aby nie stali się pożywką dla innych ras. Nikt ich nie zauważył więc nie mieli problemów z tym aby wrócić do pokoju bez żadnych problemów. "Szóstka, tak.. W końcu tutaj jesteśmy.." Kiedy stali pod drzwiami zwrócił głowę w stronę pokoju Naokiego. Parsknął i począł szukać po kieszeniach klucza do drzwi. "Cholera, nie ma!" Był zdenerwowany tym, że ponownie coś umknęło jego uwadze. Westchnął ociężale i poruszył kilka razy palcem. Zamek razem z klamką odpadły od drzwi i uderzyły z cichym brzdękiem o podłogę.
- Możemy w końcu wejść.. - wysapał i od razu po wejściu klapnął na łóżko. Kołdrę również krwią ubrudził. "Matko.. mam dosyć!"
- Sachiko.. - podniósł ociężałą głowę i zwrócił się do swojej ptaszynki - Przepraszam, że jeszcze raz o coś cię proszę, ale.. mogłabyś napuścić wody do wanny?

Kiedy weszli razem do łazienki odepchnął ją od siebie i uśmiechnął się lekko.
- Już dobrze.. poradzę sobie sam. - jego duma nie będzie w stanie wytrzymać jeśli kobieta jeszcze raz mu w czymś pomoże. Odpiął pasek, rzucił go na ziemię po czym zsunął swoje spodnie, które opadły na podłogę szybciej niż normalnie ponieważ były przesączone krwią. Jego rana wciąż krwawiła ale zaczęła powoli się zasklepiać więc nie było tak źle. Wszedł do wanny z cichym westchnieniem.
- Nie wchodzisz Sachi? - zwrócił głowę w jej stronę i ciepło się do niej uśmiechnął. Przezroczysty kolor wody zaczął zamieniać się w czerwony kolor krwi. Nie wyglądało to zbyt ładnie. Zwykły człowiek na pewno już dawno zwymiotowałby.
Czuł jak woda obmywa jego wnętrze. Kiedy wyjdzie z wanny z jego rany będzie wypływała woda z krwią. "Jak Jezus.." - ta pojedyncza myśl naprawdę go rozbawiła. Skoro Bóg istnieje to dlaczego muszą cierpieć w ten okropny sposób? Grzech? To żadne wytłumaczenie! Bóg po prostu nas pozostawił samym sobie. "O potworach takich jak my na pewno nawet nigdy nie pomyślał. Już nie przynależymy do jego świata żywych. Nie mamy własnego miejsca w którym możemy istnieć.."

Przysunął się do niej, podniósł jej grzywkę i złożył pocałunek na jej zimnym czółku, po czym powrócił na drugi koniec wanny.
- Nie przeszkadza ci to, że woda jest tak ohydna? Wydaje mi się, że wypadałoby ją zmienić albo po prostu nasypać płatków róży. Wtedy w ogóle nie byłoby tego widać.. - uśmiechnął się do niej tajemniczo.
- Zamknij oczy a postaram się spełnić twoje życzenie. - kiedy posłusznie wykonała jego polecenie pstryknął palcami a jego krew zmieniła się w czerwone płatki róży.
- Możesz już otworzyć swoje cudowne oczy Sachiko! - powiedział to dosyć głośno. - Podoba ci się? - zaczął przebierać rękami w płatkach róż.

Uśmiechnął się i oparł łokciem o obrzeże wanny. Cieszył się, że Sachiko jest zadowolona.
Ziewnął przeciągle i zamknął na chwilę oczy. Był zmęczony, jego ciało było zmęczone a nie miał możliwości by zasnąć. Męczyło go to, po prostu tak cholernie męczyło.
Delikatne płatki róż muskały jego ciało przy każdym, nawet tym najmniejszym ruchu wody. Było to dosyć śmieszne uczucie ale na pewno o wiele przyjemniejsze niż wyrywanie sobie wątroby. Westchnął gdy tylko przyszło mu o tym pomyśleć. To co zrobił było naprawdę głupie i godne pożałowania. "Naoś ma największe prawo ze mnie szydzić w tym wypadku. Sam chętnie bym się z siebie pośmiał. Ale! Dzisiaj wyjątkowo i tylko raz."
- Khm.. - skrzywił się i opuścił głowę.