- Wbrew pozorom istnieją rzeczy, które stawiają mnie na nogi. Na przykład wódka. Koszmar. Albo sytuacja, w której wokół nie ma żadnego łóżka - mruknęła, krzywiąc się na samą myśl o tym. Ponownie przypomniała jej się sytuacja z pokoju nr 14. Chyba zaczynała mieć ciche wyrzuty sumienia...
- Dzięki - mruknęła, zaglądając w lusterko. W sumie sama miała tylko jedno i bardzo rzadko do niego zaglądała - dobrze wiedziała, że zawsze wygląda na zaspaną, i nie miała zamiaru nic z tym zrobić. Spojrzała na buteleczkę i ze spokojem położyła ją na jakiejś szafce.
- Ach, elfy mają ciekawe mikstury. Ale ja też lubię spać długo, mam na to czas. Ale gdybym się kiedyś gdzieś śpieszyła, użyję.
Katsumi przeciągnęła się jak kot, wystiawając ręce najwyżej jak mogła. Mruknęła coś cicho, mrużąc przy okazji oczy.
Dobra, skoro nie była śpiąca... to musiała znaleźć sobie jakieś zajęcie.
- Znasz stąd kogoś ciekawego? - zwróciła się do Elaine.

- Ach, wybacz, ale nie mam pojęcia, o kim mówisz. W sumie to... znam tylko dwu ludzi. Ach, ludzi! Moja pomyłka - parsknęła cicho, po czym uśmiechnęła się ironicznie. - Anioła i człowieka. Chociaż znam to trochę za mocne słowo. Ale no nieważne! To dla mnie drażliwy temat!
Fuknęła coś cicho pod nosem, po czym zaczesała ręką włosy do tyłu. Sięgnęła po jakieś szorty leżące na foteu, po czym szybko je założyła. Bądź co bądź nie będzie paradować w samym dużym swetrze, nawet jeśli go lubiła.
Spojrzała z lekkim zmieszaniem na Elaine i zamyśliła się na chwilę.
- Bo ja wiem... To trochę wstydliwe. Nie wiem, czy powinnam ci o tym opowiadać. W każdym razie po części występował tam ten sławetny kisiel, o którym wcześniej rozmawia...
Dziewczyna umilkła nagle, otwierając szeroko oczy. Przełknęła głośno ślinę, najwyraźniej całkiem zapominając, o czym przed chwilą mówiła. Po paru sekundach ruszyła się gwałtownie i nerwowo zaczęła krążyć po pokoju, aby coś znaleźć. Rzuciła się nagle w stronę parasolki - która nadal była zakrawiona - i mocno zacisnęła na niej swoją dłoń.
Cholera, co ja zrobiłam?, zapytała siebie w myślach, po czym nagle złapał sie za głowę.
- Ach, wszystko się pieprzy! - tyle tylko zdążyła wykrzyczeć, bowiem po chwili znikła za drzwiami od pokoju (cały czas trzymając w ręku parasolkę) i zostawiła w nim Elaine samą. Cóż, może i to nie było zbyt miłe, jednak nie miała czasu na wyjaśnienia.
Puściła się pędem w sobie tylko znaną stronę.