Nocą w ogóle nie było widać tego sklepu. Nie był oświetlony, więc bardzo łatwo można było pomylić go ze zwykłym domkiem.
Ale Kei nie dał się zwieść. Otworzył drzwiczki a jemu oczom ukazał się śpiący mężczyzna, siedzący albo raczej drzemiący za ladą.
Westchnął.
Z łatwością mógłby okraść teraz cały sklep, plus, zgwałcić śpiącego sprzedawcę a on obudziłby się rano w pełni sił z świadomością, że okradli sklep i.. że boli go tyłek z niewiadomych powodów.
Mimo wszystko Kei jak na lokaja przystało, wziął to co było mu potrzebne, przeliczył wszystko dokładnie, zaokrąglając cenę i położył kilka banknotów na ladzie.
Wyszedł ze sklepu z kilkoma reklamówkami, zastanawiając się co takiego może robić jego pani.
Ruszył w stronę domu jak normalny człowiek, który woli nocne pory.
I sklepy całodobowe.

Westchnął głęboko i podszedł do dziewczyny zabierając po drodze mały koszyk na zakupy. Oparł się na półce przy, której akurat stała Seiko i zaczął jeszcze raz. - Nie chce żebyś była samotna jak mnie nie będzie-powiedział cicho i zaraz dodał - Chciałem poszukać jakiejś pracy, przydałoby się trochę gotówki. Zabierał po kolei wszystkie produkty, które zbierała jego towarzyszka i wrzucał do czerwonego kosza. Sam brał też kilka rzeczy mu niezbędnych, zapłaci za to wszystko, nie pozwoli przecież by w jego towarzystwie płaciła jego ukochana, tak nie wypada. Uśmiechnął się łobuzersko i położył dłoń na głowie kruczowłosej. Poczochrał trochę jej czuprynę. -W sumie to zapomnij o tym - stwierdził po chwili namysłu.  Nie chciał jej martwić. Miał jeszcze kilka banknotów w kieszeni, materacu, skarpecie i portfelu.

Zdziwił się widząc plik banknotów, które wręczyła mu jego ukochana. -Przecież nie każe Ci szukać ich na siłę- powiedział pod nosem,a zaraz potem dodał - I nie marszcz tego czoła! Nie lubił gdy robiła tą swoją dziwną minkę. -Rozchmurz się - dopowiedział trochę później. Nie chciał mieć żadnej kłótni po powrocie. Wiedział, że zdenerwowana kobieta równa się awantura. -Tak, wystarczy-odpowiedział bez chwili namysłu, nawet nie patrząc na pieniądze. Wziął je od kobiety po czym objął ją w pasie. Dyskretnie i delikatnie wrzucił kasę do jej drugiej kieszeni, a następnie uśmiechnął się. Drugą ręką grzebał w swojej tylnej kieszeni w poszukiwaniu pieniędzy. -Jest- powiedział triumfalnie jakby znalazł coś na co dawno polował. Gdy podeszli do sprzedawcy, Ichi przeniósł wzrok na Seiko, a potem na półki przy kasie. Wyciągnął dłoń w stronę gum balonowych i wziął jedno opakowanie. -To wszystko - kąciki jego ust uniosły się kiedy zwrócił się w stronę sprzedawcy. Wyciągnął jakieś drobne i zapłacił za wszystko. Na sam koniec odniósł czerwony koszyczek na miejsce. -Seiko - powiedział trzymając już torby z zakupami. - Chcesz gdzieś może potem iść? No wiesz, jak zaniesiemy to wszystko.

Kiedy Nutty wszedł z Yuką do sklepu, niemal natychmiast został z tyłu. No cóż, mógł to przecież przewidzieć. Westchnął cicho, a jego uwagę przykuła część z biżuterią. Niespiesznym krokiem podszedł do pierwszej lepszej gablotki. Wiedział, że dziewczynie zajmie dłuższą chwilkę przymierzenie wszystkich upatrzonych rzeczy. Pochylił się więc lekko nad szkłem i wodził wzrokiem po poszczególnych kosztownościach. Złoto, srebro, platyna, czy nawet zwykła miedź. Wszystko było przepiękne. Jednak jeden szczególny wisiorek przykuł uwagę Kise. Przyjaźnie wyglądająca ekspedientka zapakowała złoty amulet do bordowego pudełeczka i wręczyła je nowemu nabywcy. Kiedy Nutty już zapłacił i schował pudełeczko do kieszeni, odwrócił się zadowolony. Wtedy zauważył Yuu. W mgnieniu oka znalazł się tuż przy niej i podążał za nią krok w krok. W końcu wyglądało na to, iż dziewczyna skończyła robić zakupy. Zanim jednak zapłaciła, chłopak czekał na nią oparty o mur sklepu z lizakiem w ustach. Zerknął na nią, następnie na torby i znowu na nią. Jej, to aż tyle da się kupić w jednym sklepie? Był pod wrażeniem. Na pytanie Yuu odpowiedział skinieniem głowy. Zaraz potem uśmiechnął się lekko i nie wyjmując smakołyku z ust dodał - Owszem, znalazłem. Później Ci pokażę - zapewnił i wziął od wampirzycy torby. - Teraz do hotelu, czy masz ochotę jeszcze gdzieś pospacerować? - spytał, wpatrując się w rubinowe tęczówki wampirzycy.

Aniołek przez całą drogę podskakiwał będąc cały czas przed Saitou, jednak co jakiś czas zatrzymywał się i pytał swojego przyjaciela w którą stronę powinien iść.
Po drodze opowiadał swojemu przyjacielowi, że pewien duży i piękny anioł kiedyś mu opowiadał, że został zesłany do Afryki aby szerzyć tam wiarę w Boga i widział ogromną żyrafę!
- Miała taaaaaaką długą szyję.. - chłopczyk chciał to pokazać, niestety miał zbyt krótkie ręce, więc nie bardzo mu to wyszło.
Mówił jeszcze, że bardzo chciałby zobaczyć to zwierzę i dać mu skosztować miętowych cukierków. Był pewny, że mu zasmakują! Bo kto nie lubi miętówek?
Zastanawiał się również czy posiadanie takiej wielkiej szyi sprawia, że widzi się świat bardziej okrągłym.
- Ciekawe czy bycie żyrafą to ciekawe zajęcie. - przystanął, kiedy się nad tym zastanawiał ale w końcu zapomniał nad czym tak gorliwie myślał i ruszył przed siebie.
Sklep był dość daleko. Kiedy było już widać jego budynek, Mikaś zagapił się i potknął o wystającą płytkę. Uderzył noskiem o krawężnik i go całkowicie rozkwasił. Na początku prawie w ogóle nie bolało, ale później łzy same zaczęły wyciekać z jego oczka.
Otarł krew swoją koszulą a kiedy uświadomił sobie, że wybrudził to co należy do Saitou, więcej łez popłynęło po jego policzku.
Gdy chłopak się do niego przybliżył, przytulił się do niego i wykrzyczał, że chce być żyrafą.

Ostatnio edytowany przez Mikase (Sun-09-12 18:57:19)