- Myślę, że niewiedza jest dla nich najlepsza. - wymamrotał chłopczyk, cały czas idąc przed siebie.
- Bo gdybym miał taką długą szyję, mógłbym dosięgnąć cukierków, które leżą na najwyższej półce! - zachichotał cienkim głosikiem.
Kiedy już poprzytulał się do Saitou, wstał i początkowo chwiejnie ruszył w stronę już widocznego sklepu. Teraz cały czas uważał aby nie potknąć się na żadnym wystającym przedmiocie.
Spojrzał na sklepowy szyld i postarał się go zapamiętać, aby w przyszłości wiedzieć gdzie ma iść, jeśli jego przyjaciel się rozchoruje i będzie potrzebował lekarstw lub czegoś do jedzenia.
Zawsze będę przy nim!
Aniołek nie zauważył, że Saitou już zamykał drzwi od wejścia i uderzył swoim już pokiereszowanym nosem w drzwi. Zapiszczał i potarł go, wchodząc do środka.
Jakoś nie było tutaj zbyt przytulnie. Miejsce to przypomniało raczej więzienną łazienkę w jakimś biednym mieście niż sklep całodobowy.
Chłopczyk natknął się na rękawiczki w kształcie piesków i od razu zabrał się do ich przymierzania.

Aniołka zdziwiło to, że Saitou powiedział, iż zawsze może mu ściągnąć coś gdy tylko on nie będzie mógł tego dosięgnąć.
Kompletnie zapomniał! Przecież teraz ma obok siebie takiego wspaniałego ukochanego przyjaciela, jakim jest ten człowiek, który właśnie idzie obok niego.
Mikaś zarumienił się i spuścił główkę, chcąc jak najszybciej ukryć swoje zażenowanie.
Pokiwał tylko głową, otumaniony uderzeniem w drzwi.
Kiedy byli już w sklepie a on mierzył rękawiczki bardzo mu się spodobały mimo, że były kilka rozmiarów za małe i opinały jego palce. Podbiegł ze swoją zdobyczą do Saitou i pokazał swoje ręce na których widniały rękawiczki.
- Popatrz jakie ładne! - wykrzyczał na cały sklep - na zewnątrz pewnie też niektórzy go dosłyszeli - i przejechał jedną rączką po policzku swojego przyjaciela - I są takie szorstkie!
Zachichotał i pobiegł przebierać w innych koszykach z rzeczami.

Ostatnio edytowany przez Mikase (Mon-09-12 18:42:28)

Spoglądał co jakiś czas na swojego towarzysza, który przebierał w owocach. Spuścił z niego na chwilę wzrok a kiedy ponownie spojrzał w tamtą stronę, przestraszył się ponieważ nikogo już tam nie było.
Pierwsza myśl, która napłynęła do umysłu Mikase to, to, że Saitou go zostawił. Jednak po kilku sekundach, które dla aniołka były wiecznością, spostrzegł swojego przyjaciela przy koszykach obok wejścia do sklepu.
Otarł łzę z oka i odrzucił rękawiczki, które według Saitou były za małe i mogły się szybko rozwalić. Nie chciał aby jego przyjaciel wydawał pieniądze na marne. Chłopczyk wiedział, że te kolorowe papierki nie starczą im na zbyt długo. Dlatego musi wybrać jakieś niedrogie ubrania i postarać się aby ich nie zniszczyć ani nie poplamić!
- J-jeśli twierdzisz, że tamte r-rękawiczki są złe.. to.. to.. nie będę ich brał. - aniołek zarumienił się i podbiegł do swojego ziemskiego przyjaciela, który trzymał - na oko Mikasia - dość ciężki koszyk.
- Pomóc ci to nie.. nieść? - zapytał, wbijając swoje niebieskie oczka w przedmiot. Nie chciał aby Saitou się przemęczał.
Jestem jego opiekunem! Powinienem go wyręczać w takich sprawach!
Chłopczyk spuścił główkę, ponieważ nie wiedział co wybrać.
- Chciałbym.. taką samą, białą koszulę jaką mi dałeś. - wyszeptał.
Tak, bardzo przyzwyczaił się do jego ubrań i mógłby tak chodzić!

Spuścił główkę.
- N-nie ma większego roz.. rozmiaru. - wymamrotał i sposępniał. A tak bardzo podobały mu się te rękawiczki! Naprawdę by je chciał.
Popatrzył tylko jeszcze raz tęsknym wzrokiem na koszyk w którym zostawił rzecz swoich pragnień i odwrócił twarz ku Saitou.
Zaprzeczył. Nie chciał jego pomocy.
Nie! To nie twoja wina! To ja byłem nieuważny! - chłopczyk chciał to wykrzyczeć, jednak słowa ugrzęzły mu w gardle.
Po raz kolejny.
Stał się czerwony jak burak, kiedy jego przyjaciel go do siebie przytulił. Zrobił coś czego w ogóle się nie spodziewał! Jeszcze w miejscu publicznym!
Mikaś spojrzał kątem oczka na mężczyznę siedzącego za ladą. Na szczęście nie patrzył w ich stronę!
- S-saitou.. - zaczął niepewnie - Nie powinieneś chyba przytulać mnie w takich miejscach, prawda? - splótł malutkie rączki - Dla ludzi takie zachowanie nie jest normalne, mam rację? Mężczyzna z mężczyzną. - aniołek powinien powiedzieć "mężczyzna z chłopakiem", jednak uważał siebie za równie dorosłego co Saitou.
Pokiwał radośnie główką, kiedy jego przyjaciel zaproponował mu spodnie. Nie znał się na ziemskiej modzie, więc takie mu wystarczą.
Chcę chodzić w tym co Saitou!

Aniołek nie zauważył, że Saitou zabrał jego ukochane rękawiczki, ponieważ poszedł pod stoisko z owocami i był zbyt zafascynowany "pomarańczowymi kulkami z szorstką skórką". Jeździł po nich palcem i zastanawiał się co można z tym robić.
Podbiegł z powrotem do swojego przyjaciela i pokiwał główką na jego słowa. Nie chciał sprawiać swojemu ukochanemu problemów, przecież. Ale z tego co pamiętał to.. taka więź nawet pomiędzy braćmi jest dziwna w ludzkim świecie. Większa większość odnosi się do tego z obrzydzeniem.
Mikaś nie potrafił tego zrozumieć przecież..
Miłość to miłość nieważne jaka!
Zastanowił się na chwilkę na pytanie czy chce coś jeszcze. Nie znał ludzkich rzeczy, więc było to dość głupie pytanie, ale mógł to wykorzystać.
Zadarł główkę i popatrzył Saitou w oczy.
- Chciałbym kupon upoważniający mnie do całowania Saitou! - wykrzyczał, podnosząc rączki w górę i szczerze się uśmiechając.
Przecież odkąd tutaj spadł, tego właśnie pragnął.