- A więc dobrze.. - wymruczał cicho, wysunął rękę spod jej sukienki i ściągnął z siebie koszulę i marynarkę. Krawat odrzucił w bok a marynarkę rzucił na ziemię tak aby Sachiko nie wybrudziła się za bardzo podczas ich zabawy. Opadła na ziemię z cichym szelestem.
Kei kucnął i znów przywarł do szyi swojej ptaszynki schodząc coraz to niżej. Naznaczał ją swoimi pocałunkami, wyglądało to tak jakby wyznaczał jakiś nowy szlak. Wciąż nie był ciepły, niestety nie mógł. Mimo to w jego w środku wrzało. Wiedział, że jest już wystarczająco gotowy aby móc to zrobić. Był dostatecznie podniecony. Kiedy zsuwał z niej jej różową sukienkę zaczął twardnieć. Przyjął do siebie tę wiadomość z cichym westchnieniem. Gdy ściągnął z niej suknię, rozpiął jej stanik i przywarł do jej sutka. Zaczął się nim bawić wolnymi ruchami języka. Nie czekał aż Sachiko podnieci się tylko poprzez zabawę z jej sutkiem, wolał złapać dwie sroki za ogon. Wsunął swoją rękę w jej majtki i zaczął lekko pieścić jej wargi sromowe. Bawił się tak z nią dopóki nie poczuł, że jest już wilgotna. Kiedy już była wystarczająco podniecona odsunął się od niej trochę i powiedział:
- Odwróć się. - sam przeszedł do ściągania swoich spodni wraz z bielizną. Kiedy nie był przy niej nie hamował swojego podniecenia i zaczynał sapać jak stary parowóz. Nie myślał w tym momencie o niczym. Wyłączył swoje ludzkie (jeśli można tak powiedzieć) uczucia i pozostawił tylko swoje zwierzęce instynkty. Jego ciało się poruszało i pracowało ale on sam nie czuł niczego prócz uczuć które targały nimi od zewnątrz. Zwierzęce odczucia - tak właśnie ludzie na to mówią. Jeść, pić, spać, siku. Tylko i wyłącznie potrzeby ciała. Życie byłoby o wiele łatwiejsze gdybyśmy mieli tylko potrzeby tego typu. Może wydawałoby się o wiele smutniejsze i szare niż nasza teraźniejsza, codzienna monotonia. Och nie, znów zaczynał myśleć o tych rzeczach. Potrząsnął gwałtownie głową by je wygonić co było zupełnie nie w jego stylu. Czekał aż Sachiko się odwróci i oswoi z sytuacją. Nie martwił się, że jego podniecenie opadnie. Zawsze mogą zacząć zabawę od nowa. Po prostu chciał jednej rzeczy - aby było jej dobrze.

Kiedy widział jak Sachiko ściąga z siebie wszystkie kokardki stwierdził, że jest bardzo zmieszana. Ale czym? Tym, że ściąga swoje ubrania? Nie, powód był zupełnie inny. Ale jaki? Zapyta ją o to później.. Teraz nie ma na to czasu. Muszą to rozpocząć zanim ich podniecenie opadnie. Żmudną pracą teraz byłoby zaczynać to wszystko od nowa.
Odwróciła się, ale nie tak jak chciał. Gdyby nie wyłączył swoich uczuć pewnie teraz by się cicho śmiał. "Naprawdę nigdy tego nie robiła." - westchnął cicho i zaczął wydawać jej następujące polecenia:
- Stań na czworakach i wypnij swoje biodra bardziej to tyłu. Kiedy już to zrobisz postaraj się rozluźnić tak abym mógł bezboleśnie się w ciebie wsunąć. To czy będzie bolało czy nie zależy tylko od ciebie, chociaż.. - urwał - nie wiem czy ktoś taki jak ty poczuje ból. - ostatnia część zdania, którą wymówił mogła zabrzmieć bardzo ozięble i niemiło. Nie miał na myśli tego, że Sachiko jest inna. Nie chciał jej skrzywdzić. Tak mu się po prostu powiedziało, dwuznaczność.
Kiedy jego ptaszynka wykonywała posłusznie wszystkie polecenia przejechał palcem po jednej z jej blizn na plecach, po czym zaczął lizać każdą z nich.

- Więc dobrze, przekonajmy się sami. - powiedział i ukląkł wyprostowany za jej tyłem.
"Teraz albo nigdy!" - ponaglił siebie w myślach. Kiedy już prawie zamachnął się aby w nią wejść stwierdził, że lepiej najpierw zrobić to swoimi palcami. Jak stwierdził tak zrobił. Jedną ręką włożył jej palce do środka a drugą pieścił jej pierś.
- Rozluźnij się bardziej.. - wyszeptał. Jego szept kiedy był podniecony był jeszcze bardziej atrakcyjny niż zazwyczaj. Po kilku minutach wyciągnął z niej palce, które były "zmoczone" i je oblizał. Zrobił to bardzo głośno. Uśmiechnął się teraz tak jak miał w zwyczaju i podtrzymał swojego tak aby mógł z łatwością w nią wejść. Wszedł w nią do połowy i zatrzymał się gwałtownie:
- Boli? - zapytał cicho.

Nie czuł się tak dobrze od wieków, cholernie przyjemne uczucie zawładnęło wszystkimi jego zmysłami. Teraz był skupiony tylko na tym. Na początku pchał wolno tak aby Sachiko mogła się przyzwyczaić do jego tempa a potem zaczął robić to szybciej i szybciej. Sam już nie wiedział dlaczego to zrobił. Znów między nim a drugą osobą wybuchła zwykła namiętność. Będą się kochać kilka razy ale nie będzie między nimi żadnego uczucia płynącego prosto z serca i w końcu się rozejdą w nieprzyjaźni i nigdy więcej nie będzie im dane aby ich drogi się skrzyżowały. Bolesne ale prawdziwe. Przez te złośliwe myśli przez chwilę miał ochotę po prostu się z niej wysunąć, zabrać swoje ubrania i wrócić do swojego pokoju w hotelu. Zamknąłby się w środku i nikogo nie wpuszczał przez dobry następny wiek a dni leciałyby mu na niczym. Siedziałby, po prostu bezczynnie by siedział z pustą głową. Nie musi jeść ani pić więc nie może umrzeć z głodu czy pragnienia. Potrzeb fizjologicznych też załatwiać nie musi. Nie może umrzeć w żaden sposób. Czasami bardzo pragnie umrzeć ale w przeciwieństwie do ludzi, którzy popełniają samobójstwa prawie codziennie jest to niemożliwe.
Kiedy miał ochotę się z niej całkowicie wysunąć stwierdził, że zostawianie swojego ciała w stanie podniecenia będzie jeszcze bardziej denerwujące niż jej obecność a sam nie chciał tego kończyć. Zaczął to robić szybciej, gwałtowniej i mocniej. Nie zważał już na to czy zrobi jej krzywdę czy nie. Po prostu chciał zaspokoić siebie. Jego nieludzkie żądze zaczynały wchodzić na zewnątrz.

Nie, nie, nie, nie! Nie chce jej zrobić krzywdy! Chce w końcu znaleźć osobę, która będzie się o niego martwiła i zawsze powita go z uśmiechem gdy powróci ze swoich wycieczek. Każdy z nas pragnie mieć kogoś takiego, prawda? Kogoś kto rzuci się nam na szyję na powitanie.
Objął jej brzuch i przylgnął do niej tuląc ją do siebie czule i wciąż pchając. Robił to coraz szybciej i szybciej.. Wtulił swoją głowę w jej włosy i wyszeptał jej do ucha:
- Przepraszam.. - wykorzystał sytuację równie dobrze jak poprzednio i zaczął ją liza za uchem a potem po jego obrzeżach. Zwolnił swoje ruchy bioder ponieważ trochę się już zmęczył a nie chciał paść przed końcem i jej przygnieść swoim ciałem. Nie jęczał, może czasami wymsknęło mu się ciche westchnięcie bądź głośniej wciągnął powietrze. Nie chciał robić niepotrzebnego zamieszania.
Kropla wody spłynęła po jednym ze stalaktytów i opadła na jego plecy. Poczuł coś mokrego na swoich plecach, nie był to pot a więc dana substancja musiała być wodą. Stwierdził, że dni takie jak te nie zdarzają się codziennie. Poszedł na cmentarz chcąc odpocząć, zleciało się tam nagle tyle ludzi a potem znalazł się z nią w jaskini, sam na sam.. i teraz to robią. Nie mógł w to wszystko uwierzyć, był szczęśliwy, nie, raczej zachwycony tym, że mu się udało.