- Eh? - tylko to udało się wyślizgnąć z jego ust, kiedy elfka przeturlała się na drugi koniec kanapy.
Dlaczego?
Westchnął i odwrócił się do niej plecami. Po raz kolejny stwierdził, że jeśli ona go nie chce, to nie będzie jej uszczęśliwiał na siłę. Kropka.
Zakrył się całkowicie kołdrą - zawsze tak robił, kiedy był małym chłopcem - i położył jedną rękę pod głowę. Niestety nawet ulubiona pozycja nic mu nie dała. Był zbyt wkurzony na to, że Elaine odrzuciła jego uczucia.
Zamruczał przeciągle i zamknął oczy. Po kilku minutach zasnął.
Jednak się przeliczył. Był bardzo zmęczony a elfka nie miała na to żadnego wpływu.
Teraz, nawet ona nie ma wstępu do jego świata.

Nie śniło mu się nic. Ani Elaine, ani ojciec, ani matka.
Nikt.
Czy tak nie było lepiej? Bycie samotnym jest o wiele łatwiejsze.. i smutniejsze.
Obudził się nad rankiem i zobaczył obok siebie elfkę.
Została?
Podniósł się, przeciągnął i popatrzył na twarz swojej ukochanej. Z jej oczu płynęły łzy.
Pewnie śni się jej jakiś okropny koszmar.
Arkadius pogłaskał ją po głowie i otarł łzy, które spływały po jej policzku. Wstał z łóżka tak aby jej w żaden sposób nie obudzić i zniknął w kuchni.
Zapalił tam światło i porozglądał się po szafkach. Napiłby się jakiejś dobrej herbaty z mlekiem. Znalazł mleko, ale po herbacie ani śladu.
Zamyślił się na chwilę.
Gdzie bym leżał gdybym był herbatą? Na pewno w jakiejś szafce.
Chłopak przeszukał jeszcze raz wszystkie szafki, tym razem dokładniej. Herbata była tyle, że w samym tyle jednej z szafek, to dlatego jej nie zauważył!
Wyciągnął z pudełeczka jedną torebkę i wrzucił sobie do kubka.
Musi i tak poczekać aż woda się zagotuje.
Ziewnął przeciągle i popatrzył za okno.

Odwrócił głowę w stronę osoby, która go przeprosiła.
Elaine.
Jego wzrok natychmiast zrobił się czulszy i cieplejszy. Dla niej zawsze mógł mieć otwarte serce. Już nawet zapomniał o wczorajszej mini kłótni wieczorem. Po co rozpamiętywać o złych rzeczach, skoro można tworzyć lepsze wspomnienia?
Podszedł do dziewczyny, która okrążyła kuchenny blat i przytulił ją do siebie od tyłu, pochylając głowę nad jej uchem.
- Dobrze ci się spało? Miałaś koszmar, prawda? - zniżył głos do szeptu - Nie martw się. Jestem tutaj i nie pozwolę aby ktokolwiek cię skrzywdził. - powiedział elfce dokładnie to samo co ona jemu.
Arkadius puścił swoją kochankę, odstąpił od niej kilka kroków i przeciągnął się ospale na samym środku kuchni.
- A! - popatrzył roztargnionym wzrokiem w stronę kuchenki gazowej - Zapomniałem zalać sobie herbaty. - uśmiechnął się pełen pogody i sięgnął po czajnik. Kiedy ściągnął gwizdek, kichnął dość głośno i wychlapał trochę wody z metalowego czajniczka.
- Ah.. - przetarł nos palcem - Wybacz.
Kiedy zalał sobie herbatę od razu zabrał się do ścierania wody, która wychlapała się na blat kuchenny, szafkę i kawałek podłogi.

- Nie. Z twoich oczu płynęły łzy. - powiedział, nie zwracając uwagi na to, że się do niego przytuliła. Chciał się jej odwdzięczyć za to co zrobiła wczoraj wieczorem.
Wzdrygnął się, kiedy go pocałowała. Pierwszy pocałunek, którego nie odwzajemnił.
Odsunął ją od siebie i odwrócił wzrok.
- Zjedzmy najpierw śniadanie, dobrze? - to wcale nie był potulny głos Arkadiusa.
Chłopak odsunął się od elfki i zaczął szukać w szafkach czegoś co dałoby się przyrządzić.
Zrobi jajecznicę!
Wyciągnął z lodówki całą zgrzewkę jajek. Z kuchenki wyjął patelnię, którą położył na włączonym gazie.
Pierwsze jajko wylądowało na podłodze. Chłopak parsknął i przez okrągłe pięć minut próbował to zetrzeć szmatką.
Będzie musiał umyć podłogę.
Drugie jajko pękło i wylądowało na patelni, niestety ze skorupką. Kundelek westchnął i zeskrobał to do kosza.
Tym razem mu się uda!
Rozbił lekko jajko i bez żadnego problemu wbił go na patelnię.
- Yatta! - uśmiechnął się i zrobił to samo z kolejnymi.

Kiedy spróbował swojej jajecznicy, stwierdził, że jak na pierwszy raz wyszła mu całkiem niezła.
Nałożył sobie więcej a Elaine mniej. Wiedział, że i tak nie zje aż tyle. Mężczyźni potrafią zjeść o wiele, wiele więcej.
Odwrócił się na pięcie, trzymając obydwa talerze w rękach, niestety po elfce ani śladu.
Dokąd poszła?
- Elaine!! - chłopak wykrzyczał, ponieważ nie miał zamiaru chodzić po pokoju i jej szukać - Gdzie jesteś? - skrzywił się, kiedy nikt nie odpowiedział - Jedzenie już jest gotowe! Nie będę czekał! Zacznę jeść sam, jeśli chcesz to chodź!
Arkadius już chciał się przysiąść do stołu i zajadać swój wyrób, ale stwierdził, że na stole nie ma chleba.
Musi jeszcze to zrobić!
Wstał i wyciągnął świeży, dobrze upieczony chleb. Powąchał go i odetchnął. Pachniał naprawdę cudownie! Nie ma to jak świeżo upieczony chleb.
Kundelek ukroił parę kromek, które jeszcze posmarował i położył na jakiś porcelanowy talerz.
Przysiadł się do stołu i zaczął wszystko szybko konsumować.