-Witaj - odpowiedziała Suyin beznamiętnie.
Przyjrzała się bliżej dziewczynie, która weszła do jej pokoju. Nie przepadała za osobami, które nieproszenie panoszą się po czyjejś własności. Starała się mimo to nie okazać wzburzenia. Dziewczyna nie była zwyczajna. Wyglądem przypominała... no właśnie. Co? Na pewno nie była zwyczajnym człowiekiem. Właściwie to można było poznać już po zapachu.... demon. Sporo ich się tu kręci przyprawiając Suyin o bóle głowy.
-O co chodzi? - zapytała kitsune nie ruszając się z miejsca.
Wolała nie podchodzić za blisko. Nie chciała by ktokolwiek dowiedział się kim jest.

Na twarzy Suyin pojawił się delikatny uśmiech.
Jest zabawna... - pomyślała od razu zasłaniając usta dłonią.
Może i wyglądała na 18 lub 19 lat, lecz po kilku jej słowach na myśl kitsune przyszła 13 letnia dziewczynka, która nie dostała ulubionej zabawki.
Patrzyła powoli na oddalającą się w kierunku drzwi nieznajomą. Wcześniej chyba zauważyła ją przy recepcji.
-Jestem Takamura Suyin - powiedziała już milszym tonem, jakby obchodziła się z dzieckiem.
Wyglądała na miłą dziewczynę, więc nie chciała sprawić jej przykrości. Su nabrała łagodniejszych rysów. Czasem była zbyt surowa i zimna dla obcych. To przyzwyczajenie...

-Proszę, mów mi Suyin. - odparła dziewczyna patrząc na poczynania towarzyszki.
Spojrzała na chudą rękę Eshori. Kitsune już nie raz widziała tak wychudzone ciała. Zastanawiało ją tylko jedno: dlaczego? Jaki był powód tego niedożywienia?
Mimo tego, że dziewczyna nie wydawała się taka zła pozostawała demonem i dotknięcie jej chociaż sprawiało, że Suyin przechodził nieprzyjemny dreszcz.
Zamiast podać jej rękę skinęła lekko głową na znak, że usłyszała.
-Mnie również miło cię poznać - dodała nie spuszczając wzroku z Eshori.

Suyin usłyszała pukanie do drzwi, nim jej towarzyszka zdołała odpowiedzieć. Już z daleka wyczuła kolejną niemiłą jej aurę. Ale cóż.... dziwnie by to wyglądało, gdyby zdecydowała się nie wpuścić kolejnej osoby. Ale.... to tym razem?
-Otwarte - powiedziała donośnym głosem, tak, by postać za drzwiami usłyszała jej głos.
Kitsune nie ruszyła się ze swojego miejsca przy oknie. Tu czuła się bezpiecznie.