Suyin przeszedł dreszcz.
Czemu jest ich w okolicy tak wiele? Demony... brr... - pomyślała patrząc przez kilka sekund na chłopaka, który właśnie zawitał. On też nie wyglądał groźnie, choć może to tylko pozory...
Kitsune musi mieć się na baczności.
-Wejdź jeśli chcesz - powiedziała typowym dla siebie stonowanym tonem.
Była ciekawa, jak potoczy się ich rozmowa...

-A ja Suyin - powiedziała ciemnowłosa nadal trzymając się na odległość od nowych znajomych.
Ostrożnie odebrała prezent i otworzyła go powoli. Zaciekawiło ją wnętrze pudełka.
Dante.... nietypowe imię - pomyślała spoglądając na chłopaka swoimi ciemno brązowymi oczami.
Wyglądał nietypowo. Był młody, to na pewno. Przystojny? Może, ale zupełnie nie w jej typie. Stworzyłby ciekawą parę z Eshori....
Gdy tylko o tym pomyślała zachciało jej się śmiać.

Suyin patrzyła na chłopaka słuchając co do niej mówił. Po chwili zerknęła na zegarek. Robiło się późno....
-Przepraszam, nie teraz. Mam inne plany. Może innym razem. - powiedziała przepraszająco. Nie chciała kogokolwiek urazić.
Nie chciała też nikogo wypraszać, ale liczyła na to, że goście ja zrozumieją. Dziewczyna podeszła do drzwi i razem z pozostałymi opuściła pomieszczenie.

Naoki parę godzin zbierał się w sobie, aby wreszcie opuścić swój pokój, przejść na kolejne piętro i zapukać do drzwi Suyin. Cóż, wpierw, gdy dziewczyna wyszła, siedział przez parę minut nieruchomo w fotelu (gdyby ktoś nieznajomy zastał go w takim stanie, zapewne pomyliłby go z lalką). Po jakimś czasie wybuchnął nagle gromkim nieopanowanym śmiechem - nie wiedział, czy było to coś w stylu odreagowania nerwowego, czy raczej (opóźniona) reakcja na fakt, że dziewczyna jednym duszkiem wypiła mu prawie całą resztkę bourbona.
Najwyraźniej też dość mocno się zdenerwowała. Zresztą chłopak jej się nie dziwił.
Buchnął się potem od razu na swoje łóżko, chcąc tylko zaznać spokoju, jednak delikatny zapach Suyin, który pozostał na pościeli, przez długi czas uniemożliwiał mu sen. Naoś zaczął wtedy analizować w głowie tę sytuację. Zaczął zastanawiać się nad tym, czy gdyby jednak nie był tak niecierpliwy, to czy wszystko skończyłoby się inaczej.
Obudził się dość późno, nawet nie wiedział, kiedy Morfeusz wziął nad nim kontrolę. W każdym razie - co go trochę zdziwiło - zaraz po "dojściu do siebie" postanowił: idę odwiedzić Su-chan i wszystko wyjaśnić. Tak też zrobił, dzięki czemu stał teraz przed drzwiami dziewczyny. Cóż, ważne, że przynajmniej alkohol już całkiem wyparował z jego krwi. Czuł co prawda lekkie zamotanie w głowie, jednak było to spowodowane raczej snem.
W końcu, biorąc głęboki oddech, zapukał trzy razy, opierając jednocześnie głowę o framugę. Ciekawe, czy mu chociaż otworzy.
Uśmiechnął się głupio pod nosem, czekając. Jeżeli nie będzie chciała go wpuścić, to powie, że przyszedł po to, aby odkupiła mu bourbona. Kiepska wymówka i z pewnością jeszcze bardziej kiepski byłby skutek wypowiedzenia tych słów, jednak przynajmniej zamieniłby z nią parę zdań. A na tym mu zależało.

Naoki postanowił zrobić dobrą minę do złej gry i gdy tylko Suyin otworzyła mu drzwi, uśmiechnął się przyjaźnie jego twarz wykrzywiła się w dziwnym grymasie, który niby to pierwotnie miał być uśmiechem, jednak najwyraźniej inne uczucia kłębiące się w duszy chopaka postanowiły wyjść na światło dzienne i przejąć kontrolę nad mimką kitsune.
- Cześć - powiedział, bo w sumie wypadałoby się przywitać, prawda? - wybacz, jeśli przeszkadzam. Przyszedłem tylko na chwilę - mruknął, po czym wszedł spokojnym krokiem do pokoju, nie patrząc jednak na dziewczynę Rozejrzał się ukradkiem, od razu myśląc o tym, że takie umeblowanie z pewnością pasuje do Suyin. Stanął pod ścianą, po czym powiedział:
- Zrozumiem, jeśli będziesz zachowywała się do mnie z rezerwą. Ale ja nie o tym. Przyszedłem... przeprosić? - mruknął cicho, po czym westchnął głęboko. Przyszedłem, bo w sumie żałuję, że wczoraj nie zatrzymałem cię w pokoju, aby wtedy wszystko wyjaśnić. - No i powiedzieć, że... nie musisz się mnie już bać. Nie zbliżę się do ciebie - dodał, zakładając ręce na klatkę piersiową i opierając się o ścianę. - Rozumiem, że niczego nie chcesz. Dlatego myślę, że najlepiej będzie, jeśli będziemy w relacjach... brat-siostra - szepnął wbrew temu, co podpowiadało mu serce. O wiele bardziej wolałby, aby postrzegała go jako mężczyznę, jednak jednocześnie wiedział, że to niemożliwe.