- Pani.. - zaczął powoli - Zastanów się nad tym co mówisz. Staram się zaspokoić twoje potrzeby ale w takich warunkach trudno jest mi pracować. - spojrzał na nią jak zbity pies - Więc proszę nie mówić takich rzeczy. - udawał, że to nie jego wina, iż jego pani powiedziała coś takiego.
W tym pomieszczeniu nie było kwiatów. Było smutne i przytłaczające.
Kiedy tylko Kei to zauważył, powiedział do swojej pani:
- Proszę się na chwilę odwrócić.
Bo co to dla istoty z piekła wyczarować kilka kwiatów?
- Możesz się już odwrócić.
Na szafce nocnej stał wazon a w nim przepiękny bukiet z białych lilii i róż. Bardzo podobny do ślubnego bukietu.
Lokaj stanął obok niego i uśmiechnął się serdecznie do Sachiko.

- Więc cieszę się razem z tobą. - uśmiechnął się, lekko obnażając swoje perłowo białe zęby i odwinął rękawy od swojej marynarki.
Już po pracy. Niewiele tego było. No, zawsze coś.
Zniknął bez słowa w kuchni. Kiedy się tam znalazł, oparł się o zmywak i popatrzył w dziurę odpływową.
Nienawidził kiedy jego demoniczna strona górowała nad tą ludzką. To bolało. Nie fizycznie. Bardziej psychicznie.
Sachiko na pewno się nie połapała a teraz nie mógł jej tego powiedzieć.
Był tylko jej służącym a ona jego panią. Nie mógł nic zrobić.
Tak nakazuje piekielny regulamin. Cóż począć.
Wypuścił głośno powietrze z płuc i przymknął powieki.
Moja kochana Sachiko.. doushite?*
Kiedy już myślał, że znalazł miłość swojego życia i może być szczęśliwy ten cholerny kamień się przyplątał i zrobił to co zrobił.
Chciał móc znów ją swobodnie tulić do siebie.
Nienawidzę cię.. - mógł powtarzać takie rzeczy w kółko do demona drzemiącego w nim, a potwora tylko to bawiło.

* jap. dlaczego

Kiedy usłyszał trzaski drzwi, odwrócił głowę w stronę pokoju, gdzie zostawił Sachiko. Otworzył usta ze zdziwienia i się wyprostował, myśląc czy tam iść czy nie.
Wyszła z hotelu?
Popatrzył przez okno. Niestety nie dało się stąd zobaczyć wyjścia z hotelu.
Westchnął i otwarł drzwi do pokoju.
Nikogo nie było. Zobaczył tylko zapisaną karteczkę, leżącą na pościeli. Podszedł do łóżka i podniósł ją. Kiedy ją przeczytał na jego twarz wstąpił ironiczny uśmieszek. Przyłożył dłoń do głowy i przymknął jedno oko.
- Naprawdę.. Chyba lubisz sprawiać kłopoty, Sachi. - powiedział sam do siebie nie do końca dowierzając temu co właśnie tutaj zobaczył.
Cóż, muszę po nią iść.
Kiedy nacisnął na klamkę, zatrzymał się na chwilę i zastanowił.
Pewnie będzie głodna, muszę zrobić coś do jedzenia.
Zniknął w kuchni i zaczął zawzięcie pracować nad zrobieniem czegoś dobrego.
Po godzinie czasu, kiedy wszystko było dokładnie ugotowane i upieczone, włożył całe jedzenie na srebrną tacę i położył ją sobie umiejętnie na dłoni w białej rękawiczce.
Czas iść.
Otwarł okno i zwinnie przez nie wyskoczył. Wylądował na tyłach hotelu, ale już zaraz go nie było.
Zniknął w ciemnej chmurze.

Kiedy znaleźli się w pokoju, Sachiko padła zmęczona na łóżko. Kei tylko stał i przyglądał się jej poczynaniom.
Coś naprawdę jest z nią nie tak.
Podszedł do niej i uniósł jej grzywkę, sprawdzając czy przypadkiem nie ma temperatury. Miała lekką.
- Wszystko w porządku, moja pani? - zapytał strwożonym głosem.
Odsunął się kiedy wstała i poinformowała go, że ma zamiar iść się umyć. Zmartwiło go to.
A co jeśli tam zemdleje i uderzy o coś w głowę?
Gdy zamknęła się pod prysznicem, Kei oparł się o ścianę i stanął bok drzwi.

Odetchnął kiedy usłyszał dźwięk odkręcanej wody, ale wciąż pozostawał czujny. Słyszał, jak się myje, więc na razie nie musiał interweniować.
Ale wiedział, że w końcu będzie musiał znaleźć jakiś sposób. Demon nie miał pojęcia co to za owad i czy zostawił w jej pani jakiś toksyczny jad. Ale to raczej było pewne, że w środku Sachiko prócz krwi coś jeszcze pływa.
Musi znaleźć sposób aby to usunąć! Jakąś odtrutkę czy coś.
Spojrzał w stronę drzwi, kiedy woda przestała lecieć z prysznica. Usłyszał jak drzwi od kabiny się otwarły i wyszła z nich jego pani.
Ale później cisza. Usłyszał tylko szept.
Jej szept.
- Wchodzę. - poinformował ją i nacisnął na klamkę.
Sachiko była oparta o ścianę, a na sobie miała sam ręcznik.
Kei podszedł do niej i dotknął jej ramienia. Była okropnie rozpalona.
- Wszystko w porządku? - wiedział, że nie - Zaniosę panią do łóżka. - wziął ją na ręce i szybko ułożył w łóżku. Nie okrywał ją aż tak szczelnie kołdrą, aby nie było jej gorąco. Podszedł do okna i je otworzył. Byleby tylko jakoś schłodzić jego panią.
Zniknął w kuchni a już zaraz był z powrotem z białym, mokrym ręcznikiem w dłoni. Położył go na głowie Sachiko i popatrzył na nią.
- Pani, boli cię coś?
Muszę coś wymyślić.