Po krótkim, zimnym prysznicu wyszedł z kabiny, wytarł się pierwszym lepszym ręcznikiem, którego znalazł i powędrował do kuchni.
Nie chciał niepokoić swojej pani, ponieważ tak słodko spała. Mógłby ją teraz z łatwością udusić.
Wzdrygnął się, kiedy przyłapał się na takich myślach.
W kuchni usiadł na krześle i oparł głowę o ścianę. Było ciemno ale on dość dobrze widział w ciemnościach. Jedynie światło księżyca wpadało przez okno. Był dzisiaj w pełni.
Splótł dłonie i położył je na kolanach.
- Piękny księżyc dzisiaj mamy. A wilkołaki zapewne dostają szału. - powiedział sam do siebie nie bardzo licząc czy mu ktoś odpowie.

Usłyszał, że Sachiko weszła do kuchni ale nie oderwał wzroku od księżyca. Jak go zauważy to dobrze a jak nie to nic się nie stanie.
Kiedy poczuł jej dotyk na swoim ciele, odwrócił głowę w jej stronę.
- Pani.. - wstał i się ukłonił - Co cię skłoniło do tego aby wyjść z łóżka? Mogłaś po prostu mnie zawołać.
Popatrzył na nią przenikliwym wzrokiem a jego karmazynowe oczy w świetle księżyca wyglądały bardziej demonicznie.

Kiedy Sachiko zaburczało w brzuchu, przyłożył rękę do ust aby ukryć uśmieszek, który przywędrował na jego usta.
Podszedł do lodówki i sprawdził czy coś jest w środku. Niestety była pusta.
- Mogę iść do jakiegoś całodobowego sklepu aby coś kupić. Nie kłopocz się tym. Zaraz wrócę. - stanął w drzwiach - Liczę na zwrot kosztów. - uśmiechnął się do niej i zniknął za drzwiami pokoju numer dwa.
Na korytarzu również było ciemno, ale i tutaj w ogóle mu to nie przeszkadzało.
Wyszedł na zewnątrz.

Gdy tylko wrócił do hotelu, przemknął niepostrzeżenie przez korytarz i znalazł się w pokoju Sachiko.
Wszedł do kuchni i rozpakował zakupy. Tym razem musiał już zaświecić światło. Nie było innej opcji.
Zostawił tylko to co było mu potrzebne, resztę pochował do szafek i do lodówki.
Zignorował banknoty leżące na stole.
Podwinął rękawy i założył fartuch, który wisiał na kuchence. Nieważne czyj był i sprzed którego wieku. Ważne, że w ogóle tutaj był.
Założył swoje czarne włosy za ucho, które i tak po jakimś czasie wyleciały.
Wziął się za robienie śniadania.
Będzie to coś ciepłego i pożywnego.

Nie odpowiedział, był zbyt bardzo zafascynowany przygotowaniem dobrego śniadania dla swojej pani.
To pierwszy raz więc musi jak najlepiej wypaść.
Dorzucił na patelnię cebulę i zaczął podrzucać całością. Nie wysypał nic a nic. Robił to jak najlepszy, pięciogwiazdkowy kucharz z wyśmienitej restauracji.
Przez cały czas miał na swoich ustach uśmieszek. Bynajmniej nie był to ironiczny uśmiech. Był jak najbardziej prawdziwy. Kei nawet lubił gotować. Podczas tego skupiał się na tym co robi i nie myślał tyle o niepotrzebnych rzeczach.
Jednak praca jest do czegoś przydatna.
Kiedy już skończył, wyciągnął talerz z szafki i przerzucił na niego wszystko z patelni. Położył go pod sam nos swojej pani i podał jej nóż i widelec.
- Smacznego.
Odwrócił się i zabrał do mycia brudnych naczyń. Nie do końca ufał zmywarką, plus, nie miał niczego lepszego do roboty.