- Wtedy przyjdziemy tutaj jeszcze raz i kupię ponownie, nie chcę aby się zmarnowały, bo w dużych ilościach ich nie zjem... - Uśmiechnęła się delikatnie do niego i pocałowała w policzek. Kiedy się od niej oddalił, spojrzała na niego zdziwiona, ale pokiwała głową i zaczęła za nim biec, trochę nie nadążając. - Dobrze, dobrze, tylko poczekaj na mnie! - Krzyknęła za nim, próbując jakoś go dogonić. Miała nadzieję, że nie zostawi jej w tłumie, bo na pewno go już nie znajdzie...

Wszedł zaraz za dziewczyną. Zaciągnął się cudownym zapachem ciastek. Zerknął na dziewczynę. Jak w transie przechodziła od jednej półki do drugiej. Stanął obok niej i przyjrzał się wypiekom. - Więc na co masz ochotę? - spytał, czytając w myślach Yuu. Sam najchętniej by tu zamieszkał. Z nieskrywanym apetytem obrzucał wzrokiem kolejne łakocie.

Chłopak uśmiechnął się, patrząc teraz na plecy wapirzycy. "Jest słodsza od wysztkich tych ciastek razem wziętych." - pomyślał. Podszedł powoli do lady, za którą stała właścicielka ciastkarni. Nutty jeszcze raz przeleciał wzrokiem po półkach. W końcu poprosił kobietę o babeczki i makaron w różnych kolorach tęczy. Do tego wskazał jeszcze na ciasto czekoladowe, które niebawem zostało zapakowane w pudełko z różową kokardą, tak samo jak muffinki i makaroniki. Położył pieniądze na blacie, dziękując uprzejmie miłej sprzedawczyni i bez większych problemów uniósł wszystkie trzy pudełka. Spojrzał na dziewczynę, stojącą obok i uśmiechnął się do niej promiennie. Przystanął przy szklanych drzwiach. Niestety, obie ręce miał zajęte. Oczywiście, mógł po prostu przenieść się na zewnątrz, ale to pochłaniało zbyt dużej energii, której już zaczynało mu brakować. W takim razie nie pozostało mu nic innego, jak zwyczajne poproszenie o pomoc jego przyjaciółki. - Otworzysz? - Zapytał cicho, posyłając jej delikatny uśmiech.

- Arigato. - Powiedział i wyszedł z łasuchowego raju. Uśmiechnął się i podał dziewczynie jedną z ozdobnych siateczek. - No.. trzeba to gdzieś zjeść.. - Zastanowił sięa moment. - Może hotel? - Zarkął na Yuu, idąc gdzieś przed siebie.

- Hm, tak. Zdaje się, że tak. - Zaśmiał się cicho. Cieszył się, że zaprzyjaźnił się z Yuką. Nie miał pojęcia, że spotka taką dziewczynę. I to jeszcze tej samej rasy! Głupi ma szczęście. Szli przed siebie z zakupami, a przed nimi powoli wyłaniały się mury hotelu.