Odwrócił się w jej stronę i popatrzył na tył jej włosów.
- Koty myślą, że człowiek, który się nimi opiekuje to ich sługa a nie pan. To mnie okropnie irytuje.. - westchnął - Psy lubię dlatego ponieważ, nawet jeśli ich pan będzie najgorszym człowiekiem, one go nie opuszczą. - popatrzył ponownie w niebo. - Zrozumiałaś mniej więcej?
Usiadł na trawie za Sachiko i ziewnął ospale.
Nikogo tutaj nie ma?
Rozglądnął się uważnie. Jednak nikogo nie było. Znów tylko oni.

- Mh.. - burknął cicho i usiadł obok niej, kładąc swoją głowę na jej ramieniu.
Patrzenie jak kaczki do niej podpływają było dosyć.. kojącym uczuciem.
Po tylu latach życia w ciągłej walce o coś, siedzi tutaj i patrzy na staw.
Naprawdę był piękny. Woda była przezroczysta a słońce odbijało się od nieruchomej tafli.
- Ocean jest niebieski, ponieważ odbija się w nim niebo czy dlatego, że na samym dnie jest jak w piekle? - rzucił z braku lepszych tematów do rozmowy.
W sumie nigdy nawet się nad tym nie zastanawiał.

- Słońce? - zapytał z niedowierzaniem - Nie mam pojęcia o co ci chodzi. - wymamrotał.
- Ah, już wiem! - wykrzyczał po chwili namysłu i ugryzł ją w górną wargę.
- Smakowały ci te ciasteczka? A raczej kaczkom.. ? - popatrzył na ptaki pływające w stawie z lekkim obrzydzeniem.
Przypomniało mu to o kimś.

- Nie. - złapał ją za rękę. - Nie mam nic przeciwko siedzeniu tutaj. Przynajmniej z takim powietrzem jest mała szansa, że zemdlejesz. - zaśmiał się cicho i skupił swoją uwagę na brzegu stawu.
Jakiś czerwony przedmiot zaplątał się w podwodną trawę i nie mógł wyjść na powierzchnię.
Kei ukląkł, kładąc jedną rękę na początku brzegu a drugą sięgając pod wodę. Po dłuższej chwili zmagań z czymś co mogło być kryształem, wyciągnął to.
Było krwistoczerwone i niesamowicie błyszczało w słońcu.
- Rubin? - zapytał ze zdziwieniem pokazując kamień swojej ptaszynce. - Nie, wątpię aby to było to. - powiedział smętnie i ugryzł kawałek. Owy przedmiot pękł na pół pod naciskiem szczęk demona.
Kei zaczął kaszleć i wypluł czerwony kamień na zieloną trawę.
- Kamień filozoficzny?! - wykrzyczał.

- Tak.. - pozbierał małe kawałeczki kamienia. - Nigdy o nim nie słyszałaś? - zapytał ze zdziwieniem w głosie i schował kryształ do kieszeni od jego czarnych spodni.
- Jest to starożytny kamień, który stworzony jest z milionów litrów ludzkiej krwi. Posiada wielką moc. Może dosłownie wszystko przy szczypcie alchemii. - wymamrotał i odwrócił głowę w bok.
Nie żeby czegoś aż tak pragnął aby wykorzystywać kamień, który został stworzony z ludzi. Ale jeśli tylko ona ma jakieś pragnienie..
Chętnie wykorzysta miliony ludzkich istnień aby spełnić jej marzenia.
- Masz jakieś głęboko skrywane pragnienie? - zapytał szeptem i popatrzył na nią swoimi karmazynowymi oczami. Były takiego samego koloru jak cenny kamień, którego umieścił w spodniach.