Yuka oddychała coraz szybciej. Była przerażona. Miliony neonowych światełek świeciło jej prosto w twarz. Pierwszy raz coś takiego widziała. Omijała miejsca tego typu. Przełknęła głośno ślinę. Gdy zrobiła pierwszy krok, który wprowadzał ją do terenu wesołego miasteczka rozejrzała się szybko. Zmusiła się do skromnego uśmiechu i ustała koło towarzysza. -Więc co teraz? - zapytała zakłopotana. Zmrużyła lekko oczy, a jej uśmiech zmienił się na grymas. Jej niezadowolenie nie trwało to w sumie długo. Zaraz potem wypatrzyła stoisko w różnymi łakociami, w tym z watą cukrową. - Pójdziemy tam? - wskazała palcem budę.

Yuka uśmiechnęła się. Nie zauważyła, że chłopak trzyma ją za rękę do czasu gdy nie chwycił jej mocniej. Nie chciała mu nic mówić.  jednej strony cieszyła się, że w jakiś sposób próbuję podnieść ją na duchu. - Zawsze chciałam jej spróbować-  powiedziała ciszej. Spojrzała na chłopaka. -Mam jakieś drobne..-dodała po chwili i zaczęła grzebać w kieszeni spódniczki. Wyciągnęła kilka żetonów i jakąś gumę do żucia. Spojrzała na swoją dłoń i westchnęła. - Mam nadzieję, że wystarczy - rzekła.

Spojrzała na dużą górę cukru. -Wcale nie przesadzam - powiedziała i odwróciła głowę w drugą stronę. Spojrzała potem na sprzedawcę. - Jeszcze jedną watę poproszę! - krzyknęła i wręczyła mężczyźnie pieniądze. Gdy tylko dostała w ręce watę wskazała nią jedną z atrakcji, wcisnęła ją chłopakowi, a następnie zabrała mu tą, którą on kupił wcześniej. - Teraz jesteśmy kwita - stwierdziła, a zaraz potem dodała - chodźmy tam - i uśmiechnęła się szeroko. Obiekt, o którym mówiła to wieki młyn. Spodobał się Yuce. Świecił się na tysiące różnych kolorów, które odbijały się w oczach dziewczyny. -Chyba, że nie chcesz - powiedziała i spojrzała na twarz towarzysza.

-Nie będę -powiedziała zadufana. Zaraz potem chwyciła mężczyznę za dłoń i pociągnęła w stronę karuzeli. Gdy stanęła przed wielkim, kręcącym się kołem trochę się przestraszyła. Przełknęła głośno ślinę i chwyciła mocniej rękę chłopaka. -Chyba najpierw powinniśmy zjeść te waty - stwierdziła. Chwilę potem zauważyła biegnąc dziecko. Zatrzymała je i wręczyła watę. -Ja mogę już iść - uśmiechnęła się szeroko i wzięła kawałek waty przyjaciela. - Smaczna- powiedziała. Cieszyła się, że mogła chociaż spróbować smakołyku.