-Nie boję się - uśmiechnęła się delikatnie i złapała chłopaka gwałtownie za rękę po czym pociągnęła go w głąb mieszkania. Szybko wskazała gościowi sofę i podążyła w stronę kuchni. Robiąc małe zamieszanie w szafkach wyciągnęła dwie szklanki, a następnie sięgnęła dłonią do kieszeni marynarki. Wyciągnęła z niej listek z tabletkami i do każdego ze szkieł wrzuciła po dwie pigułki. Zaraz potem złapała za butelkę z wodą mineralną i zalała nią tabletki. Chwilkę obserwowała jak powoli się rozpuszczają. Nie czekając dłużej chwyciła obydwie szklanki i pomknęła w stronę salonu. - Przyniosłam coś do picia. Mam nadzieję, że Ci posmakuję - rzuciła przelotne spojrzenie na chłopaka i postawiła szkło z krwistym napojem na stoliku. Czekała na to. Chciała spotkać kogoś takiego jak ona. Uśmiechnęła się szeroko pokazując przy tym swoje śnieżnobiałe kły. - Spójrz, jesteśmy podobni.

-Skąd mogłam to wiedzieć, nie mam takiej zdolności - powiedziała cicho i również złapała łyk napoju. Lekko spięta siedziała i czekała aż chłopak nie przerwie panującej ciszy. Gdy poznaje nowych ludzi, a zwłaszcza tych ze swojego rodu, zazwyczaj się denerwuję. Nie było tak tylko w przypadku ludzkiego chłopaka, którego ostatnio poznała. Dziewczyna odstawiła szklankę na ciemny, drewniany stoliczek, uniosła nogi i zahaczyła nimi o brzeg kanapy. Skulona zdecydowała podjąć rozmowę. - Skoro masz wyjątkowe zdolności raczej nie należysz do grupy wampirów przemienionych, prawda? - zapytała nieśmiało i schyliła główkę wbijając wzrok w czerwoną ciecz.

-Dwóch pierwotnych, tak? - powtórzyła dla pewności, a zaraz potem dodała - Pewnie nienawidzisz ich za to? - przechyliła lekko głowę w bok nadal patrząc ślepo w szklankę. -Nie martw się, to nie jest prawdziwa krew. Ja nie krzywdzę ludzi - gdy powiedziała te słowa kątem oka spojrzała na chłopaka. Trochę posmutniała na wyobrażenie dzieciństwa jakie przeżył chłopak. Jej oczy nagle się zeszkliły. Szybkim ruchem otarła je i z powrotem oparła o kolana. - Ludzie są straszni - powiedziała cicho, a jej porcelanowa twarz zamarła w bezruchu. Znowu, lekko pochyliła głowę w dół, a jeden kosmyk włosów zakrył jej policzek. W sumie nie chciała się przyznawać z jakiego odłamu jest. - Jestem pierwotna - Niechętnie przeszło jej to przez gardło. Speszona odwróciła twarz w kierunku regału z książkami.

Yuka gwałtownie odwróciła się w stronę chłopaka. Nie wiedziała co się dzieję. W jej głowie gościły sceny, które nigdy nie miały miejsca w jej życiu. Przełknęła głośno ślinę. Zlękła ją siła jaką posiada czysto-krwisty wampir. - Jesteś naprawdę słodki kiedy mówisz o swoim dzieciństwie - powiedziała i lekko się uśmiechnęła. -Nie jestem wyjątkowa, więc nie musisz aż tak...oficjalnie się do mnie zwracać- Yuka nie wiedziała jakich słów użyć. Chwilę potem dziewczyna mimowolnie się uśmiechnęła. Z jednej strony była przerażona, a z drugiej ogarniał ją spokój. To tak jakby znów głos w jej głowie przemówił jej do rozumu. Nagle usłyszała dziwny dźwięk. Taki wydaje jej ulubiony zegar. - O, już tak późno - przeniosła wzrok na przedmiot stojący za chłopakiem. -Powinnam zdjąć już swój opatrunek - stwierdziła w myślach i powoli odwiązywała bandaż zakrywający jedno z jej oczu. Gdy już skończyła szybko wstała i tanecznym krokiem podeszła do lusterka obejrzeć twarz. Oglądała swoje nowe oko. Była pod wrażeniem, że tak szybko się zregenerowało. Wpatrywała się chwilę w swoje odbicie po czym uradowana wyciągnęła z kieszeni marynarki swoje "stare", zamrożone oko i zamieniła w pył. - Nie będzie już potrzebne - powiedziała po cichu po czym wróciła grzecznie na miejsce. Tym razem była już bardziej śmiała. Usiadła wygodnie i oparła się o poduszki. - Co jeszcze potrafisz? - zapytała. Była ciekawa jakie zdolności posiadają tacy jak on.

-Nawet tak nie mów - Yuka powiedziała i pomachała głową - to wyjątkowe umiejętności - ciągnęła. Chwilę potem już rozczesywała włosy palcami. Uśmiechnęła się delikatnie. - Ja nie posiadam tak specjalnych mocy - stwierdziła. - I nie wzruszaj ciągle tymi ramionami - powiedziała,a następnie położyła dłonie na jego barki i docisnęła tak aby już ich nie uniósł. Zarumieniła się lekko i zaraz potem zabrała ręce i położyła sobie na kolanach. - Przepraszam, nie chciałam - szybko się wytłumaczyła. Ostatnio jedyne co robiła to przytulała się do człowieka, więc w obecnej chwili myśli tylko o bliskim dotyku nawet gdy nie chce. Dziewczyna wzięła głęboki oddech i odsunęła się trochę od gościa.