Nutty pogubił się trochę. Nie do końca rozumiał dziewczynę. No tak, to w końcu kobieta. Nieważne, że wampir - kobieta to kobieta i tyle. Przytulił Yuu do siebie. Nic nie mówił. Czekał, aż jego przyjaciółka się troszkę uspokoi. Chyba jednak na marne. Odsunęła się. Znowu. Była głodna? Możliwe. On też dziwnie się zachowywał, kiedy przez dłuższy czas nie pił krwi. Kiedy poprosiła go o herbatę, tylko skinął głową, powoli się podnosząc. Jednak dziewczyna złapała go za dłonie, nagle zmieniając zdanie. Popatrzył na  nią badawczo. Jego różnokolorowe tęczówki lustrowały jej twarz. Przesunął wierzchem dłoni po jej policzku, po chwili zanurzając ją we włosach Yuki. Przysunął ją blisko i delikatnie skierował ku swojej szyi. "Pij." To nie była prośba, tylko nakaz. Chciał tego. Przymknął powieki, gotując się na chwilowy ból.

Nutty skrzywił się lekko, czując jak dwa kły wbijają się w jego szyję. Chwilę potem ból zniknął, a Yuu spokojnie piła cieknącą ciecz. Jeszcze nigdy nie ofiarował nikomu swojej krwi. Właściwie nie było to takie złe. Czekał spokojnie, aż wampirzyca zaspokoi swoje pragnienie. Kiedy skończyła, uśmiechnął się do niej i nagle wylądował na plecach. - Auć. - Powiedział, chociaż tak naprawdę nic go nie bolało. Miał teraz przed sobą zakłopotaną twarzyczkę Yuki, która chciała już mu zwiać. Słysząc słowa dziewczyny, na ustach chłopaka pojawił się grymas. Od dawna nie pił krwi innej niż zwierzęcej. Nie chciał przypadkiem zrobić krzywdy przyjaciółce. Zastonowił się chwilkę, w końcu jednak przytaknął. - Zgoda. - Po tych słowach dziewczyna leżała już pod nim, a on pochylał się nad nią nisko. Najpierw powoli zlizał strużkę krwi cieknącą z kącika jej ust, a następnie przejechał językiem po szyi wampirzycy. Po chwili zanużył kły w jej tętnicy, z której pociekła słodka ciecz. Chłopak pił łapczywie, a zarazem uważał, żeby nie zrobić jej krzywdy. Napawał się każdą kroplą rubinowej cieczy. Nie minęło dużo czasu, a poczuł, że ma dosyć. Oderwał usta od skóry Yuu. Ranki nie były duże, toteż po chwili krew przestała lecieć tak obficie. Zakręciło mu się w głowie. Czuł się jednak inaczej. Jego policzki zaróżowiły się lekko, a żrenice powiększyły. Uśmiechnął się promiennie do dziewczyny.

Słysząc pytanie dziewczyny spoważniał. Wyglądał teraz dużo doroślej. - "Jest taka cierpienia granica, za którą uśmiech pogodny się zaczyna." - Zacytował. Nie pamiętał skąd ani czyje to słowa, jednak trwale wyryły mu się w pamięci. Wstał z Yuu i wyciągnął do niej dłoń. - Chodź. - Powiedział cicho.

- Nie wiem. Może chcesz wziąć prysznic..? - Spojrzał na ranki na szyi dziewczyny. Krew przestała się sączyć. Zostały tylko czerwone ślady. - Powinienem coś dla Ciebie znaleźć. Jeśli oczywiście nie masz nic przeciwko co do męskich ubrań. - Wsunął dłonie w kieszenie. Dwie małe dziurki piekły go niemiłosiernie. Oczywiście nie dawał tego po sobie poznać.

Chłopak skierował się w stronę drzwi, widząc rozbierającą się kobietę w jego łazience. Wydawała się trochę zmęczona.. Wiedział, że nie powinien pić jej krwi. To strasznie osłabia, chociaż jego to raczej rozbudziło. Chwycił za klamkę, mając już otworzyć drzwi. Słysząc słowa Yuu o utopieniu się, chłopak uśmiechnął się lekko. Zaraz jednak uśmiech zniknął. A jeśli naprawdę się jej coś stanie? Zawsze mogła stracić przytomność i uderzyć głową o kant. Zawrócił i odkręcił ciepłą wodę, która zaraz miała napełnić wannę. "Teraz co najwyżej zaśnie." Pomyślał i dosypał soli do kąpieli. W łazience rozniósł się zapach lawendy. Obrócił się w stronę dziewczyny. Już prawie pozbyła się ubrania. Z grzecznośći odwrócił wzrok. - Ja wykąpię się później. Lepiej wejdź do wanny. Może rzeczywiście coś Ci się stać. - Srzywił się delikatnie i opuścił łazienkę. Skierował się do swoich walizek. (właściwie skąd one się tu wzięły, to nie wiem ~) i zaczął przeglądać swoje ubrania. "To nie.. to nie.. to na pewno nie.." odkładał zdecydowanie za duże ciuchy na bok.W końcu znalazł dużą, luźną koszulkę i przerzucił ją sobie przez ramię. Położył ją na kanapie i ruszył w kierunku kuchni. W końcu musiał czymś się zająć, kiedy Yuka brała kąpiel. Zrobił sobie więc jakiś sok i oparty o kuchenny blat czekał na swojego gościa.