- Więc jeśli skoro obrzydza cię to jak ludzie zachowują się w swoim codziennym świecie pewnie również denerwuje cię to, że istoty które ludźmi nie są próbują zachowywać się jak one? - przytulił ją do siebie czule i popatrzył znów zasępionym wzrokiem przed siebie.
- Taak, może to jest głupie ale na pewno w innych wcieleniach kiedyś musieliśmy być człowiekiem. Może część człowieczeństwa po prostu w nas została? Kto wie.. nawet ja dobrze nie pamiętam jak znalazłem się na Ziemi. Po prostu tu je.. - znów powiedział zbyt dużo. Przygryzł swoją wargę i parsknął. Zaczął jak gdyby warczeć, był zły sam na siebie, że w kółko tylko potrafi paplać o sobie. Jest mężczyzną! Nie powinien mówić takich ckliwych rzeczy. Powinien jej wysłuchać! "Uspokój się, uspokój się.."
Zebrał w sobie wszystkie siły i uśmiechnął się do Sachiko.
- Kochałaś kiedyś kogoś?

Przetarł drugą stronę jej twarzy swoją dłonią i cicho się zaśmiał.
- Też chciałbym żyć jak normalny człowiek. Narodzić się, chodzić do szkoły, poznać pierwszą miłość, znaleźć pracę, ożenić się, mieć dziecko, patrzeć jak dorasta i w końcu umrzeć. Ale to niemożliwe ponieważ jestem demonem skazanym na wieczny smutek. Być może w przeszłości byłem kimś naprawdę godnym pożałowania. Jakimś rabusiem lub gwałcicielem.. - zachichotał w tym momencie- No ale bez sensu jest rozmawiać o smutnych rzeczach bez potrzeby. Jest o wiele więcej ciekawszych tematów do których możemy nawiązać.
Odsunął ją lekko do siebie i wstał. Stanął do niej przodem, lewą rękę schował za plecy a prawą wyciągnął w jej stronę i zaczął biec do tyłu cały czas patrząc w jej oczy.
- Zatańczymy, madam? - uśmiechnął się do niej ciepło a w jego oczach w końcu pojawiło się coś ludzkiego. Naprawdę miał ochotę zatańczyć razem z nią na środku tej polany w samym centrum mrocznego lasu. "Skoro mamy tak długie życie, że czasami wątpimy w to czy komukolwiek jest to potrzebne to nie zaszkodzi porobić paru lekkomyślnych i bezsensownych rzeczy." Uśmiech sam cisnął się mu na usta kiedy tak myślał.

Wyprowadził ją na środek polany ale nagle zamarł bez ruchu.
- Hm.. nie sądzisz, że przydałaby się jakaś muzyka? - rozglądnął się dookoła siebie i zaczął prowadzić wolno, krok po kroku Sachiko w rytm którego słyszał w głowie a może raczej którego po prostu czuł. - Haha, raczej nie zwołam tutaj ptaszków i śpiewać nam nie zaczną. Szybciej mogłyby mi wydziobać oczy.
Zaczął razem ze swoją ptaszynką wirować i kręcić się po polanie. Wiatr wiał coraz mocniej a drzewa zaczęły skrzypieć uginane przez wiatr.
- Będziemy musieli niestety obejść się bez muzyki. Mam nadzieję, że za mną nadążasz. - uśmiechnął się do niej i uniósł rękę tak aby mogła zrobić piruet.
Zapomniał już całkowicie o tym co wydarzyło się tego dnia. Że pogryzł się z Nao i o mało co nie doszło do tego, że któryś z nich by zginął.
Wiatr uderzył w niego tym razem tak mocno, że niczego niespodziewający się Kei zatoczył się w bok. Przytrzymał swoje wierzgające kosmyki włosów i popatrzył na Sachiko, którą puścił gdy wiatr w niego brutalnie uderzył. Coś mokrego kapnęło mu w kącik oka i spłynęło po policzku. Wyglądało to tak jakby z oka Keia wypłynęła pojedyncza łza. Uniósł głowę w górę zdziwiony tym, że przez te grube konary przedarła się kropla deszczu.
- Zaczyna padać.. ? - zapytał sam nie dowierzając sobie.

Zaczął się śmiać.
- Jeśli przez te grube korony drzew przeciera się deszcz co musi dziać się na zewnątrz? Jakieś tsunami? - podparł się pod boki i patrzył w górę. Nie chciał niczego wypatrzyć, robił to ot tak.
- No, w każdym razie jak będziemy tutaj tak stali to nas zmoczy. Co ty na to abyśmy znaleźli jakiś większy pień pod którym moglibyśmy to przeczekać? - mówiąc to podszedł do Sachiko, ściągnął szybkim ruchem swoją marynarkę i zarzucił ją na jej ramiona. Złożył pocałunek na jej zimnym czółku i pociągnął za rękę.
Krople deszczu zaczęły coraz częściej przedzierać się przez korony drzew. Nie powinno tak być, promienie słońca tutaj nie docierają ale deszcz tak? Było to bardzo dziwne. "Nie mogę dopuścić aby Sachi się zmoczyła. Jeszcze mi się rozchoruje.." - ta myśl rozbawiła go tak, że nie mógł przestać się śmiać.

Zaczął mówić dopiero gdy weszli pod ogromne drzewo.
- Koniec powiadasz? - głupio się zaśmiał i sięgnął do kieszeni po papierosy. Jednak żadnego nie wyciągnął tylko się im przypatrywał. - Nawet jeśli on nastąpi i wszyscy zginiemy na pewno się odrodzi. Zapewne będzie trwało to biliony lat ale nam zleci jak zwykła noc podczas której śnimy. Znów tu będziemy a z nami te same problemy. Wydaje mi się, że nie nigdy nie będziemy w stanie uwolnić się od tego. Ale to tylko moje przemyślenia, nie musisz brać tego na poważnie. - zwrócił głowę w jej stronę i uśmiechnął się najszczerzej jak potrafił.
Wyciągnął z paczki papierosa i włożył go do ust. Już trzeci tego dnia. Zapalić czy nie? Włożył go do ust i przygryzł. Otworzył lekko usta; zamyślił się. Zazwyczaj tak było - jeśli zaczynał myśleć o głębszych rzeczach jego usta lekko się rozdziawiały, nie mógł już nic na to poradzić.
Pogładził lekko zewnętrzną stronę dłoni Sachiko. Nie patrzył na nią, patrzył w trawę; po prostu to zrobił. Wyglądało to tak jakby jego ciało było puste, bezduszne.