Elaine miała zamiar dawno odwiedzić alchemika. Musiała kupić parę składników do eliksirów.. Chciała również znaleźć jakąś małą ciekawą pracę. A eliksiry i te sprawy były jej specjalnością. Ostrożnie przeszła przez gąszcze ostrych cierni i trawy, raniąc nogi. Nie zależało jej. Znany jej zapach pobudził ją i zniwelował strach. Powoli przeszła przez kamienne schodki i stanęła przed dużymi rzeźbionymi drzwiami. Zapukała trzykrotnie..

- Witam..- Elaine zaczęła nieśmiało. Alchemik był w miarę młodym mężczyzną z chrapliwym oddechem. Miał pobłyskujące, złote oczy. Pachniał ziołami. Najmocniej miętą. Złapał ją za rękę. Nie wydawało jej się, aby był aż taki złowrogi, jak o nim mówią... Czuła, że ma do czynienia z doświadczonym alchemikiem.- Ja przyszłam po parę igredientów.. Oczywiście, jeśli pan mi użyczy.. Potrzebne mi są do paru specyfików... I troszkę wskazówek.. Mozna?- uśmiechnęła się nerwowo wyswobadzając delikatnie swoją dłoń.
Miała nadzieję, że ten człowiek pomoże jej rozwinąć swoje alchemiczne możliwości. O tym tylko pomyślała. Składniki były tylko pretekstem. Słyszała wiele o tym człowieku. Podobno wynalazł wiele przydatnych mikstur, o których wykonaniu Elaine tylko mogła pomarzyć w swoim byłym domu.
Była ciekawa jakim człowiekiem naprawdę jest alchemik. Biło od niego niechęcią, ale właśnie z takimi ludźmi dobrze się pracowało...

- Nie przyszłam, aby zabrać panu cokolwiek. Nie śmiałabym. I nie udaję kogokolwiek. Nie mam zamiaru. Ambrozja.. Hmm. Eliksir wiecznej młodości. Nie jest mi potrzebny.. Przyszłam po parę składników.. Nic więcej, naprawdę. Nie leży w mojej naturze to, abym kradła cokolwiek komukolwiek- odezwała się chłodno. Było jej przykro, że Alchemik osądził ją bezpodstawnie, myśląc, że ona może mu ukraść eliksir.. Jej rasa była wiecznie młoda i piękna.. Zresztą sama uważała, że nie chciałaby przedłużać swojego życia. Nigdy.
- Tylko dwoje ludzi przyrządziło ambrozję.. Reszta podczas trudów przygotowań zmarła. Nie mam zamiaru niczego panu zabierać- powtórzyła z lekką nutą rozgoryczenia.
Kiedy stała i zaprzeczała Alchemikowi jeden z czarnych motyli usiadł jej na ramieniu. Był duży, a gdy rozpostarł skrzydła wydawał się ogromny. Nigdy nie widziała takiego pięknego stworzenia. Usłyszała to, co powiedział jej alchemik. Ona nie miała zamiaru go drażnić, więc powiedziała:
- Proszę, przecież nie zabieram go panu, mam czyste intencje.- powiedziała hardo.
Lecz motyk trzymał się kurczowo jej ramienia.

- Arkadius... Ty pierwszy.- ustąpiła ogromnemu, mrocznemu motylowi. Potem weszła za nim, starannie zamykając drzwi. Rozglądnęła się. Poczuła setki zapachów, które uderzyły w jej nozdrza z niespotykaną siłą. czuła wiele składników, większość rozróżniała, ale była jednak część, która była Elaine nieznana. Rozejrzała się po zaciemnionym pomieszczeniu. Rzędy fiolek o różnych rozmiarach rozpścierały się po większości stolików. Oprócz specyfików widniało parę cynowych i żelaznych kociołków, nie pierwszej młodości. Przypominało to Elaine pracownię eliksirów, w której praktykowała alchemię przez pare lat. Miejsce było ciut zapuszczone, ale widać, że naprawde tam pracowano. Zapachy były silniejsze. Niektóre drażniły, ale dało się przyzwyczaić. Nie zwlekając powiedziała:
- Ja tu przyszłam po....- nie zdążyła dokończyć, gdyż Arkadius zaczął krążyć wokół niej, lecz w końcu usiadł na rozpostartej ręce dziewczyny.

- Przyszłam po ingredienty na coś, czego nie mogę wyleczyć.. Pan wie, jak można to zrobić.. Proszę..- spoważniała. Musiała uleczyć ranę, o której tylko ona wiedziała. Bez rady doświadczonego człowieka nic jej nie pomoże, a wtedy... nawet nie chciała o tym myśleć..- Proszę.. Przecież nie zrobię panu krzywdy, ani pańskiemu synowi i Arkadiusowi. Nie po to tu przyszłam.. I nigdy po to nie przyjdę.. Wynagrodzę panu stracony czas..