Poczuła, że kompletnie się zagubiła.
W odpowiedzi na zdanie demona kiwnęła szybko głową.
A potem się zaczęło...
Nie wiedziała już co robić, myślała tylko, że zaraz zeświruje/ Kiedy panienka pokazała na nią palcem zapeszyła się.
-N-nie trzeba się o mnie martwić - zaczęła machać rękami robiąc krzyżyki.
Chciałaby żeby ktoś z nią został ale nie chciała robić kłopotu.
Nagle poczuła ból w głowie tak silny, że złapała za nią rękami i padła na ziemię dotykając czołem ziemi. Dodatkowo zaczęła strasznie lamentować.

Przez dłuższą chwilę cała się trzęsła. Ze strachu? Nie. Z zimna? Nie. Więc z czego? W głowie jak mantra ciągle słyszała słowa demona...
Wybacz. Przeczuwam. Możesz. Coś niebezpiecznego.
I tak w kółko aż w końcu uśmiechnęła się sama do siebie.
Wywołała w nim strach. Sam to powiedział, że wywoła coś z czym łatwo by sobie nie poradził. Ucierpiałby, ale i tak by sobie z nią poradził. W końcu... jest tylko małolatką, niedoświadczoną małolatką pragnącą zaszpanować. Tak, chciała zaszpanować. Chciała się pokazać z tej lepszej strony. Chciała pokazać, że nie jest rozpuszczoną idiotką! To chciała udowodnić.
Nie jestem idiotką, nie jestem idiotką, nie jestem...
Uderzyła zaciśniętymi pięściami w ziemię obok siebie i podniosła się z miejsca.
Udowodnię to, udowodnię!
Wyciągnęła prawą ręką i po chwili pojawił się w niej łuk.
Nie jest to jednak zwyczajny łuk. Ten łuk został zrobiony ze stali i był ostro zakończony na końcach. Do tego końce były ozdobnie powyginane. Ozdobnie? Ha! Ale nie tylko. Dzięki tym końcom mogła dobić swoją ofiarę. Cięciwa była ostra ale miękka w jej palcach. Łuk ten można nazwać bloczkowym... aczkolwiek jest on mało do niego podobny, dzięki sprytnym rączkom Ameno.
Obróciła się tak, że przed sobą, kilka metrów dalej było pokaźne drzewo.
Prychnęła z zadowoleniem, rozłożyła nogi w lekkim rozkroku, tak jak lubiła i złapała lewą ręką za majdan a prawą założyła strzałę, którą ukryła pod mundurkiem. Zaczęła naciągać cięciwę wymierzając cel.
Mam Cię, mruknęła w myślach.
Na drzewie pojawiła się wiewiórka. Mała ruda wiewiórka.
Znów uśmiechnęła się sama do siebie i puściła cięciwę. Strzała przebiła małe ciałko zwierzątka, zanim zdążyło skumać co się świeci.
Pobiegła w kierunku drzewa i wyciągnęła strzałę.
- Zaraz lepiej - westchnęła, schowała strzałę nie wycierając jej z krwi i sprawiła by łuk zniknął.
Chwilę tak stała, wpatrzona w martwe zwierzątko aż w końcu postanowiła sobie pójść.
Nic tu po mnie.

- Nie mam pojęcia, co możemy tutaj robić, ale chyba tylko chodzić, prawda? Lub jeśli chcesz, możemy gdzieś usiąść i odpocząć. - Powiedziała z lekkim uśmiechem i spojrzała przed siebie. Ścisnęła mocniej jego dłoń i kichnęła cicho. - Tak, masz rację, dziwna mgła... Ale dobrze, że jeszcze siebie widzimy. I masz racje, wątpię, czy ktoś tutaj teraz przyjdzie.

- Dziękuję... - Mruknęła cicho, przecierając lekko nos. - Cóż... Jeśli chcesz, chodźmy usiąść pod drzewem! - Wskazała palcem na dość spore drzewo i pociągnęła go w tamtą stronę. Usiadła obok niego i przytuliła do jego ramienia. - Dziękuję, że tutaj ze mną jesteś... - Powiedziała cicho i przymknęła na chwilę powieki.

- Nie martw się, nie zasnę, po prostu przymknęłam tylko na chwilę powieki... - Mruknęła cicho, przytulając się do niego jeszcze bardziej i uśmiechając delikatnie pod nosem. - I to ty pewnie pierwszy zaśniesz, ostatnio to zauważyłam. - Wyszeptała mu cicho do ucha.