Elaine wpatrywała się w Niebieskowłosą. Zauważyła że wyciąga nieznany jej sztylet. Ładny, błyszczący w słońcu. Rzucała go wokół siebie i łapała. Elaine zauważyła że bluszcz starannie obwija skłóconych mężczyzn. Może wreszcie przestaną się kłócić? Ma taką nadzieję. Wyciąga szkicownik. Ponownie. Rysuję nieznaną dziewczynę. Podobają się jej rysy twarzy. Delikatne, ładne. Rysuje, nie zauważając, że dziewczyna również się jej przygląda...

-Witaj, Karno...- powiedziała spokojnym głosem- Jeste....Jestem Elaine... M-miło mi Cię poznać....- Zakłopotała się, widząc że dziewczyna zauważyła jej szkic- U-usiądz- wyjąknęła. Teraz z bliska przyglądnęła się Karnie. Widać, że sama była nieśmiała. Odwzajemniła uśmiech. Trochę nieśmiało.
- Też ich obserwujesz? Zachowują się jak koguty... Dziwię się im. Mogliby zostać przyjaciółmi, spokojnie, a żrą się jak osy...
Zwróciła swój wzrok. Była sympatyczna. Nie taka, jak Naoki, którego była przeciwieństwem. Mogła znaleźć w niej przyjaciółkę. Obok Elaine wyrósł mały krzew róży. Lubiła ten czar, kiedy mogła spokojnie spowodobać, aby nowe życie mogło się narodzić. nie chciała dziewczyny zagadywać na śmierć, zresztą nie mogła by, w jej gardle wyrosłaby blokada, nic nie mogłaby powiedzieć. Hamowała się, chcąc wzbudzić jej sympatię...

Dziewczyna cały czas obserwowała ich w milczeniu. Przecież mogła się tego spodziewać, że mężczyzna zaciągnął ją do parku z zamiarem zabicia swojego znajomego, a może wroga? Już w ogóle nie wiedziała co o tym myśleć, a tym bardziej nie wiedziała po co tutaj jest. Westchnęła cicho, po czym wyjęła ponownie swoje pudełko z cukierkami, wyjęła jednego i włożyła sobie do ust, delektując się smakiem. Poczeka sobie, aż wszyscy się uspokoją i wtedy przynajmniej będzie mogła wszystkiego dowiedzieć, o co poszło. Słysząc łagodny, męski głos, odwróciła w jego stronę głowę i milczała przez dłuższą chwilę. Skinęła lekko głową i uśmiechnęła blado. - Ja jestem Sachiko, miło mi cię poznać. Wiem, mam nadzieję, że jeszcze dowiem się o co tutaj chodzi. - Mruknęła cicho i spojrzała kątem oka na Kei'ego. Wydawał się już spokojny, ale nadal biła od niego przytłaczająca aura.

Kiedy chciał cofnąć się bardziej do tyłu zrozumiał, że coś trzyma jego nogę. Spojrzał w dół. "Bluszcz? Co to ma być do cholery?" To pewnie sprawa tej elfki z którą flirtował Naoś. Cóż, kto się z kim zadaje takim się staje.
Wyrwał jednym, sprawnym ruchem nogę z bluszczu całkowicie go niszcząc. Podarł przy tym kawałek swojej nogawki. Warknął na samą myśl, że materiał z jego ulubionych spodni został zniszczony. Łypnął spode łba jeszcze gniewniej w stronę elfickiej kobiety niż robił to w stronę Naokiego. "Nikt mnie nie będzie poniżał w ten sposób." Spojrzał na twarz Nao-chana. Tak, też był zdenerwowany. I bardzo dobrze! Kei nie będzie jedynym kto dzisiaj będzie miał zszargane nerwy. Zauważył jak na czole Naosia pulsuje żyłka. Uśmiechnął się ironicznie a usta rozciągnęły mu się wręcz nienaturalnie na całą szerokość twarzy. Jego kły wydawały się być teraz dłuższe i wyglądały jak kły mięsożercy.
- Uważaj Naosiu bo żyłka ci pęknie i będę musiał zabierać twoje wykrwawione zwłoki do grabarza. Wiesz jak się przy tym ubrudzę kochanienki? Nowe, firmowe garnitury same się nie szyją. - powiedział to najbardziej złośliwym tonem na jakiego było go stać.
Kiedy zobaczył, że Naoki podarł list trochę się speszył a jego pewność siebie zmalała. Parsknął.
- Tylko mi potem nie próbuj wmówić, że nie było żadnego dowodu. - odwrócił głowę w prawą stronę i popatrzył na horyzont. Długie, niezmierzone pole jego widzenia. Zmienia się z każdym krokiem. Zabawne. Uśmiechnął się pod nosem i zbliżył się na nieprzyzwoitą odległość do Naosia. Zagrodził mu drogę ucieczki swoim ciałem a jednocześnie pochylił nad nim swoją głowę i wyszeptał mu do ucha:
- Szopkę? Jaką szopkę? Myślisz, że jestem idiotą, który napisałby coś tak głupiego własnoręcznie, położył na swojej półce a potem udawał zdziwionego co to tam robi? Co to to nie! Mam mózg jak i swój honor! - dotknął lekko swoimi ustami obrzeża ucha Naokiego po czym - wykorzystując dobrą chwilę - uderzył Naokiego z pięści w przeponę.
Zaraz po tym odskoczył do tyłu bo wiedział, że skoro zaczął nic dobrego mu z tego nie przyjdzie. Zaraz. On zaczął? Toż to jego kochany Naoki wyzwał go na pojedynek a teraz się z tego wykręca! Kei myślał, że sam jest nieodpowiedzialny, ale tylko popatrzcie! Toż to Naoś jest najbardziej nieodpowiedzialnym liskiem jakiego spotkał w życiu. Zrobić coś tak głupiego i jeszcze się z tego potem wykręcać. Godne politowania.
Jego ramiona zadrgały, spuścił głowę a po chwili zaczął się śmiać. Tym razem jego chichot był ohydny, szalony, spaczony.. demoniczny. Nie mógł przestać. Złapał się za brzuch i popatrzył na Naokiego szalonym wzrokiem.

- Gdyby pękła, to powinieneś być mi wdzięczny, że dostąpisz takiego zaszczytu i moja szlachetna krew obmyje twoje śmierdzące ciuchy, drogi sąsiedzie - warknął do niego Naoki, także chcąc cofnąć się o krok. Poczuł, jak po jego kostce spływa ciepła ciecz, jednak nawet się tym nie przejął - żadne bluszcze go nie powstrzymają! Nie zastanawiając się nawet nad tym, skąd wzięły się krępujące rośliny, szybko przeciął je swoimi paznokciami, jednocześnie sprawiając, aby uschły. Nie cierpiał być ograniczany. A już zwłaszcza gdy znajdował się naprzeciwko Keia. Jakoś zawsze miał wrażenie, że czarnowłosy najchętniej zrobiłby mu coś całkiem innego od tego, co mówi. A to mu się NIE podobało. Ani trochę.
Zaśmiał się cicho, jednocześnie depcząc butem po resztkach liściku.
- Dowodu? Słuchaj, idioto, powtarzam ci po raz któryś: ja tego nie napisałem. Przestań popisywać się przed tą słodką, różowowłosą dziewczyną - wskazał jedną ręką w stronę Sachiko - bo gdy tylko dowie się, że jesteś jakimś awanturnikiem podrabiającym listy, od razu cię rzuci, wiesz? - uśmiechnął się irodnicznie, zakładając ręce na klatkę piersiową. Chęć walki aktualnie mu minęła, jednak - nie powie - teraz z przyjemnością podroczyłby się z tym jegomościem. Problemem było tylko to, że za nic takiemu tępakowi nie uświadomi, że to nie on, Naoki, był autorem tych paru sklecionych zdań.
Spojrzał na Keia z nieukrywanym obrzydzeniem, gdy ten się do niego zbliżył. Lisek wytrzyma wszystko, ale z pewnością nie obecność TAKIEGO mężczyzny TAK blisko. Cholerny zboczeniec!
- Odpieprz się ode mnie, ty pederasto! - krzyknął, natychmiast odchylając głowę. Gdy tylko poczuł mokre usta chłopaka na swoim uchu, żołądek podszedł mu do gardła i Naoki miał wrażenie, że zaraz wstrząsną nim torsje. Fuj!
- Słuchaj, nie mam zamiaru z tobą walczyć. Kiedy tylko pomyślę o tym, że miałbym dotykać twojego ciała, obojętnie, w którym miejscu, to jest mi cholernie niedobrze - powiedział z lekkim bólem, łapiąc się od razu za przeponę. Zaczął brać od razu głębokie wdechy, próbując uspokoić organizm. Jedno musiał Keiowi przyznać - niestety, aż za dobrze znał anatomię.
Popatrzył na niego z politowaniem, gdy ten zaczął się chichrać jak jakaś hiena.
- Słuchaj, dzisiaj mam dzień dobroci dla zwierząt, więc lepiej spadaj, pókim miły - powiedział kpiąco, prostując się i masując okolice brzucha.